паспява́ць

1. (у вучобе) mítkommen* vi (s), voránkommen* vi (s); Fórtschritte máchen;

паспява́ць па ўсіх прадме́тах in állen Fächern mítkommen*;

дрэ́нна паспява́ць nicht mítkommen*;

не паспява́ць па заме́жнай мо́ве in der Frémdsprache schlecht sein;

2. гл паспець II

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)