шы́галле, ‑я, н., зб.

Абл. Ігліца. Хоць дождж і ў лесе вымачыў зямлю, але пад шатамі вялікіх дрэў было не мокра, прынамсі, шыгалле, якое ляжала тут скрозь, заставалася амаль сухое. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hinder [ˈhɪndə] v.

1. (from) заміна́ць, перашкаджа́ць (каму-н./чаму-н.), не дава́ць рабі́ць (што-н.)

2. затры́мліваць;

She was hindered by rain. Яе затрымаў дождж.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прыспо́рыць сов., разг.

1. приумно́жить, увели́чить;

2. безл. стать бо́льше;

бу́льбы ~рыла — карто́шки ста́ло бо́льше;

3. уси́литься;

дождж ~рыў — дождь уси́лился

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rzęsisty

rzęsist|y

густы, часты;

~y deszcz — праліўны дождж;

~e światło — яркае святло

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Schütte

f -, -n разм.

1) сноп (сало́мы)

2) кароткачасо́вы дождж

3) гл. Schutt

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Мале́шанькі, малёшанькі ’невялічкі, дробны’ (Нар. Гом.). Рус. паўн., пск. малёшенький ’тс’, ст.-рус. малешенький ’вельмі маленькі’, ’дробны (пра дождж)’, ст.-серб.-харв. ма̏лашан ’маленькі’. Утворана ад ⁺малехны < малы́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

поку́да разг.

1. нареч. паку́ль што;

поку́да погожу́ паку́ль што пачака́ю;

2. союз паку́ль;

поку́да собира́лись, пошёл дождь паку́ль збіра́ліся, пайшо́ў дождж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адве́сіць, ‑вешу, ‑весіш, ‑весіць; зак., што.

Адкрыць што‑н. завешанае; зняць або адсунуць убок тое, чым было што‑н. завешана. [Жанчына] адвесіла акно, і дождж знадворку зашумеў мацней. Чорны.

•••

Адвесіць губы — надзьмуцца, пакрыўдзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імжы́цца, ‑жыцца; незак.

1. Разм. Тое, што і імжыць. Звоняць бомы, звоняць бомы. Цемень. Дождж імжыцца. Шушкевіч.

2. Засцілацца, ахутвацца імжой. Усё мястэчка з бакоў імжылася сівым туманам з зялёных балот. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асадзі́ць², асаджу́, аса́дзіш, аса́дзіць; аса́джаны; зак.

1. каго-што. Спыніць, прымусіць падацца назад.

А. каня.

2. што. Прымусіць апасці, апусціцца ўніз.

Дождж асадзіў пыл на дарозе.

3. перан., каго-што. Даць адпор каму-н., прымусіць змоўкнуць, змяніць тон, абарваць (разм.).

4. разм. Зваліць ударам.

◊

Асадзі назад! — прыпыніся, дай прайсці; прэч (як патрабаванне пазбавіцца ад каго- ці чаго-н.).

|| незак. аса́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)