прырасці́ць, ‑рашчу, ‑росціш, ‑росціць; зак., што.

1. Даць магчымасць прырасці, прыжыцца. Прырасціць галінку.

2. Спец. Далучыць нарошчваючы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскансервава́ць, ‑вую, ‑вуеш, ‑вуе; зак., што.

Зняць з кансервацыі, даць работу прадпрыемству, установе і пад. Раскансерваваць завод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нырну́ть сов.

1. (в воду) нырну́ць, даць нырца́;

2. в др. знач. нырну́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обе́т м. абяца́нне, -ння ср., заро́к, -ку м.;

дать обе́т даць абяца́нне (заро́к).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загры́вак, -ры́ўка, мн. -ры́ўкі, -ры́ўкаў, м.

1. Ніжняя частка грывы, якая прылягае да карка.

2. Частка шыі ніжэй патыліцы (разм.).

◊

Даць па загрыўку (разм.) — выгнаць, зняць з працы.

|| прым. загры́вачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгле́дзецца, -джуся, -дзішся, -дзіцца; зак.

1. Паглядзець вакол сябе, прыгледзецца.

Зайшоў чалавек у хату, разгледзеўся.

2. перан. Азнаёміцца з абстаноўкай.

Не даць р., апомніцца ворагу.

|| незак. разгляда́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і разгля́двацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

rebellious [rɪˈbeljəs] adj.

1. паўста́нцкі, мяце́жны, бунта́рскі

2. непако́рны, непако́рлівы; недысцыплінава́ны;

a rebellious teenager падле́так, яко́му не́льга даць ра́ды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Разво́ліць (розво́ліць) ’разняволіць; даць волю’ (ТС). Да воля (гл.), раз- мае значэнне, процілеглае прыстаўцы не- ў няволіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zurückgeben

* vt

1) вярта́ць, аддава́ць наза́д

2) даць рэ́шты

auf húndert Éuro ~ — даць рэ́шты з ста е́ўра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дамачы́ць, ‑мачу, ‑мочыш, ‑мочыць; зак., што.

Даць магчымасць вымакнуць да канца, да патрэбнай ступені. Дамачыць лён. Дамачыць лыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)