Áufmachung

f -, -en

1) афармле́нне, во́нкавы вы́гляд

2) камерц. упако́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

грым, ‑у, м.

1. Спецыяльныя фарбы, наклейкі, накладкі, з дапамогай якіх надаюць твару акцёра патрэбны выгляд. Налажыць грым. Зняць грым.

2. Патрэбны для ігры на сцэне выгляд акцёра, прыдадзены яму з дапамогай фарбаў, наклеек, накладак. Асабліва многа было фатаграфій гэтай жанчыны — у грыме, у розных уборах і паставах. Карпаў.

[Ад іт. grimo — маршчыністы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sleazy [ˈsli:zi] adj. infml

1. неаха́йны;

a sleazy appearance непрыва́бны вы́гляд

2. непрысто́йны; по́длы, ні́зкі;

sleazy political methods непрысто́йныя паліты́чныя махіна́цыі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

visually [ˈvɪʒuəli] adv.

1. : visually impaired/handicapped (ама́ль) сляпы́

2. зво́нку, на вы́гляд, візуа́льна;

demonstrate smth. visually дэманстрава́ць што-н. візуа́льна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мо́рула, ‑ы, ж.

Спец. Стадыя развіцця зародка мнагаклетачных арганізмаў, на якой зародак мае выгляд згуртавання клетак накшталт ягады ажыны.

[Ад лац. morum — тутавая ягада.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жа́біцца, ‑біцца; незак.

Разм. Моршчыцца, набываць бугрысты выгляд. Скура на ботах пачала жабіцца. // Моршчыцца, трэскацца пры згінанні (пра драўніну).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ца́рственны, ‑ая, ‑ае.

1. Уст. Які належыць цару. Царственная ўлада.

2. перан. Кніжн. Велічны, вялікасны. Царственны жэст. Царственны выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przystojność

ж.

1. прыгожы знешні выгляд;

2. уст. прыстойнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pozornie

на выгляд; прытворна;

pozornie nic mu nie jest, ale ... — на выгляд нічога з ім асаблівага, але ...;

pozornie chory — прытворна хворы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́ліцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -льецца; зак.

1. з чаго. Выцечы, выйсці вон (пра вадкасць).

Вада вылілася з бочкі.

2. перан., у што. Прыняць той або іншы выгляд; ператварыцца.

Раздражненне вылілася ў форму пратэсту.

|| незак. выліва́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)