grieve
[gri:v]
1.
v.i.
мо́цна смуткава́ць, бедава́ць, паку́таваць
2.
v.t.
мо́цна засмуча́ць; прычыня́ць вялі́кі боль
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
inflict
[ɪnˈflɪkt]
v.t.
1) нано́сіць (уда́р); спрычыня́ць (боль)
2) навя́зваць; навя́звацца, набіва́цца
•
- inflict a penalty
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ры́мсціць ’карцець’ (Сцяц., Сцяшк. Сл.), ’чакаць’, ’перачэкваць’ (Гарэц., Яруш.), ри́мсціць ’чакаць, цярпець, трываць’ (Нас.), заримсцило ’захацелася’ (Нас.), рымста ’зло, помста’ (люб., Паўлаў. Быў светлы міг), рус. дыял. ры́мсти́ть ’трываць’, уры́мстыть ’вытрываць боль’. Запазычана з літ. rìmti, rìmstu, rimaũ ’быць спакойным’ (Фасмер, 5, 529).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ны́ючы,
1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад ныць.
2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Цягучы, тупы (пра боль). Нейкі непрыемны асадак гарэў на сэрцы, аддаваўся ў ім тупым ныючым болем. Лынькоў.
3. Дзеепрысл. незак. ад ныць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
stab1 [stæb] n.
1. уда́р (нажом, кінжалам і да т.п.)
2. рапто́ўны боль, уко́л; пры́ступ, рапто́ўнае пачуццё;
a stab of joy прылі́ў ра́дасці;
a stab of guilt во́стры боль віны́;
have a stab at smth./doing smth. infml спро́ба зрабі́ць што-н.
♦
a stab in the back уда́р у спі́ну; здра́дніцкі ўдар
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
nieukojony
nieukojon|y
няўцешны; несуцешны;
~y ból — несуцешны боль;
~a tęsknota — несуцешная туга
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zmóc
зак. адолець; адужаць; перамагчы;
zmóc ból — адолець боль;
zmóc strach — перамагчы страх
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
адда́цца сов.
1. в разн. знач. отда́ться; (увлечься чем-л. — ещё) преда́ться;
а. наву́цы — отда́ться (преда́ться) нау́ке;
рэ́ха аддало́ся ў гара́х — э́хо отда́лось в гора́х;
яе́ боль адда́ўся ў маі́м сэ́рцы — её боль отдала́сь в моём се́рдце;
2. безл. возмести́ться;
калі́-не́будзь адда́сца — когда́-нибудь возмести́тся
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыці́шыць, -і́шу, -і́шыш, -і́шыць; -і́шаны; зак.
1. што. Зрабіць менш чутным; прыпыніць работу (матора), прыглушыць.
П. радыёпрыёмнік.
П. матор.
2. што. Запаволіць (рух, хаду і пад.).
Аўтамабіль прыцішыў ход.
П. хаду.
3. перан., што. Паслабіць, суцішыць (якое-н. пачуццё, адчуванне; разм.).
П. боль.
4. каго-што. Заспакоіць, суняць (разм.).
П. дзяцей.
|| незак. прыці́шваць, -аю, -аеш, -ае і прыціша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ко́лючы,
1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад калоць 1.
2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Такі, якім можна ўкалоць, пракалоць што‑н. Колючая зброя. // Які стварае адчуванне ўколу (уколаў). Колючы боль.
3. Дзеепрысл. незак. ад калоць 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)