ту́хнуць¹, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не; тух, ту́хла; незак.

1. Пераставаць гарэць, свяціць; гаснуць.

Агонь тухне.

Свечка тухне.

2. перан. Слабець, памяншацца.

Надзея тухне.

|| зак. пату́хнуць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не; пату́х, -хла, ату́хнуць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не; ату́х, -хла і сту́хнуць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не; стух, -хла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АНТЫПІРЭ́НЫ

(ад анты... + грэч. pyr агонь),

рэчывы або сумесі, якія зніжаюць гаручасць матэрыялаў арган. паходжання (драўніны, пластмасаў, тканін і інш.). Падзяляюцца на інертныя і актыўныя (уступаюць у хім. рэакцыю з матэрыяламі). Найб. пашыраны гідраксід алюмінію, злучэнні бору, фосфару (фасфаты), хлор- і бромвытворныя аліфатычных і араматычных вуглевадародаў. Выкарыстоўваюць як растворы для прамочвання матэрыялаў, у саставе фарбаў.

т. 1, с. 399

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВА́ШЧАНКА Аляксей Ягоравіч

(каля 1920, в. Воската Гарадоцкага р-на Віцебскай вобл. — 5.9.1942),

герой Вял. Айч. вайны. Вызначыўся на Сталінградскім фронце. 5.9.1942 аўтаматчык Вашчанка ў крытычны момант бою, калі праціўнік адкрыў кулямётны агонь з замаскіраванага дзота, з воклічам «За Радзіму!» кінуўся на дзот і закрыў сваім целам амбразуру. Пасмяротна ўзнаг. ордэнам Леніна.

т. 4, с. 48

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВЕ́СТА,

у старажытнарымскай міфалогіі багіня свяшчэннага ачага рым. абшчыны, курыі, дома. Уяўлялі Весту з тварам, закрытым пакрывалам, з чашай, факелам, скіпетрам і паладыем. Круглы храм Весты стаяў на Рым. форуме, унутры яго знаходзіўся ачаг Весты, у якім вясталкі падтрымлівалі вечны агонь. Да аднаго культу з Вестай належалі Пенаты. У стараж.-грэч. міфалогіі Весце адпавядае Гестыя.

т. 4, с. 117

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВАЙДЭЛО́ТЫ,

вейдалоты, язычніцкія жрацы старадаўняй Літвы, хавальнікі вечнага агню бога Перуна (Перкунаса). Вайдэлоткі ахоўвалі вечны агонь пры храме багіні Праўрымы, прыносілі ахвяры багам. У час баляў і на святы вайдэлоты спявалі і ўслаўлялі подзвігі продкаў, расказвалі пра барацьбу з іншаземнымі заваёўнікамі. Песні і легенды вайдэлотаў доўгі час бытавалі ў народаў ВКЛ і пасля прыняцця хрысціянства.

т. 3, с. 450

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

blaze​1 [bleɪz] n.

1. по́лымя; я́ркі аго́нь;

The fire burst into a blaze. Агонь успыхнуў яркім полымем.

2. бляск, я́ркае святло́ або́ ко́лер

3. бляск, раско́ша, пы́шнасць, хараство́;

a bla ze of colour раско́ша бліску́чых ко́лераў;

a blaze of glory бляск сла́вы;

in the full blaze of beauty ва ўсі́м бля́ску прыгажо́сці

4. вы́бух (пачуццяў);

a blaze of anger вы́бух зло́сці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

трапята́ць

1. (дрыжаць) zíttern vi, bében vi;

2. (пра агонь, святло) fláckern vi;

3. (біцца) záppeln vi; zúcken vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

трапяткі́

1. (які дрыжыць) zítternd, zítt(e)rig, bébend; fláckernd (пра агонь, святло);

2. (усхваляваны, спалоханы) scheu, ángstvoll, ángsterfüllt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падліва́ць, падлі́ць hinzúgießen* vt, zúgießen* vt, náchgießen* vt, кул. ángießen* vt;

◊

падліва́ць ма́сла ў аго́нь Öl ins Féuer gíeßen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ча́стый

1. ча́сты;

ча́стый ритм ча́сты рытм;

ча́стый ого́нь воен. ча́сты аго́нь;

2. (густой) густы́, ча́сты;

ча́стый лес густы́ (ча́сты) лес.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)