няке́млівы, ‑ая, ‑ае.

Які слаба кеміць; нездагадлівы. [Андрэй:] — От каб запалкі былі, агонь расклалі б. Ды дзе іх тут возьмеш? — Зусім ты някемлівы, — засмяяўся Васіль. — Брат жа твой курыць, а ты надзеў яго пінжак... Скрыпка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыкрыццё, ‑я, н.

Ахова, заслона. Мы адкрылі агонь і пад прыкрыццём яго выхапілі перабежчыка. Скрыпка. Пад прыкрыццём ночы рыхтуецца нечаканы ўдар па тыле «праціўніка». Жычка. Пад прыкрыццём густога туману сапёры непрыкметна прасунуліся наперад. Шыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

extinguish

[ɪkˈstɪŋgwɪʃ]

v.t.

1) гасі́ць (аго́нь, ля́мпу), тушы́ць

2) зьнішча́ць, забіва́ць (надзе́ю)

3) зацьмява́ць

4) касава́ць (правы́), рабі́ць нява́жным (прэтэ́нзіі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

quench

[kwentʃ]

v.t.

1) наталя́ць, заспако́йваць

to quench a thirst — наталі́ць сма́гу

2) гасі́ць (аго́нь)

3) ахало́джваць, астуджа́ць (напр. сталь)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

fuel​1 [fju:əl] n. па́ліва, гару́чае;

liquid/solid fuel ва́дкае/цвёрдае па́ліва

♦

add fresh fuel to a quarrel распа́льваць сва́рку;

add fuel to the flames падліва́ць ма́сла/смалы́ ў аго́нь

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

агні́сты

1. (пякучы, гарачы) féurig, flámmend; Féuer-; Glut-;

2. (пра колер, як агонь) féuerrot;

3. перан (палымяны, страсны) féurig, flámmend; glútheiß

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

zapłonąć

zapłoną|ć

зак. запалаць; загарэцца;

ogień ~ł — агонь запалаў;

~ć miłością — запалаць каханнем

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ігнітро́н

(ад лац. ignis = агонь + -трон)

аднаанодны ртутны вентыль 3, у якім перыядычнае прапусканне току адбываецца пры дапамозе спецыяльнага электрода; выкарыстоўваецца як выпрамнік пераменнага току.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

карэкці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

1. Уносіць карэктывы, папраўкі ў што‑н. Карэкціраваць план. // У ваеннай справе — рабіць карэкціроўку (у 1 знач.). Карэкціраваць агонь артылерыі.

2. Выпраўляць памылкі ў адбітку друкарскага набору. Карэкціраваць кнігу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пла́ме ’полымя, агонь’ (Нас.), плетё ’тс’ (карэліц., Шатал.), пламя ’тс’ (ЛА, 4); рус. дыял. плете ’тс’. З ц.-слав. пламя ’тс’, бел. народная форма — полымя (гл.). Аб мене ’а > ’е гл. Карскі, 1, 104– 111. Сюды ж плеш ем ’агнём’, ’ярка’, ’гнеўна, люта, раз’юшанай (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)