Verbum

неўраджа́й, -ю, М -джа́і, мн. -джа́і, -яў, м.

Дрэнны, нізкі ўраджай.

Н. жыта.

неўраджа́йны, -ая, -ае.

Які вызначаецца неўраджаем, звязаны з ім.

Н. год.

неўралгі́я, -і, ж.

Прыступы вострых мясцовых боляў ад запалення якога-н. нерва і яго абалонкі.

Міжрэберная н.

|| прым. неўралгі́чны, -ая, -ае.

неўрало́гія, -і, ж.

Сукупнасць навук, якія вывучаюць будову, развіццё і дзейнасць нервовай сістэмы.

|| прым. неўралагі́чны, -ая, -ае.

неўрапатало́гія, -і, ж.

Раздзел медыцыны, які займаецца хваробамі нервовай сістэмы і іх лячэннем.

|| прым. неўрапаталагі́чны, -ая, -ае.

неўрапато́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Урач, спецыяліст па неўрапаталогіі.

неўрастэ́нік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які хварэе на неўрастэнію.

|| ж. неўрастэні́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

неўрастэні́я, -і, ж.

Неўроз, пры якім павышаная ўзбуджальнасць спалучаецца з хуткай стамляльнасцю, раздражняльнасцю, болем галавы, парушэннем сну.

|| прым. неўрастэні́чны, -ая, -ае.

неўро́з, -у, м.

Захворванне, выкліканае расстройствам дзейнасці цэнтральнай нервовай сістэмы.

Н. сэрца.

|| прым. неўраты́чны, -ая, -ае.

неўро́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па неўралогіі.