злосць ж. злость; зло́ба; зло ср.; озлобле́ние ср.;

ён усі́х пало́хаў сваёй ~сцю — он всех пуга́л свое́й зло́стью;

твар перакасі́ўся ад ~сці — лицо́ перекоси́лось от зло́сти (зло́бы);

◊ ды́хаць ~сцю — дыша́ть зло́бой;

з. бярэ́ — зло берёт;

ло́пнуць ад ~сці — ло́пнуть от зло́бы;

сагна́ць з. — сорва́ть зло;

на з. — (каму) на зло (кому);

па ~сці — по зло́бе;

папа́ўся пад з. — попа́лся под горя́чую ру́ку;

кіпе́ць ад ~сці — кипе́ть от зло́бы;

як на з. — как на зло;

уве́сці ў з. — разозли́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дазво́ліць

1. (даць дазвол) erláuben vt, gestátten vt;

2. (дапусціць) zúlassen* vt;

дазво́ліць каму-н займа́ць якую-н паса́ду j-n zu éinem Amt zúlassen;

я ні ў які́м ра́зе не магу́ гэ́тага дазво́ліць ich kann das auf kéinen Fall zúlassen;

3. (адобрыць, згадзіцца) bewílligen vt, genéhmigen vt;

4. (даць магчымасць) ermöglichen vt; éine [die] Gelégenheit bíeten*;

дазво́льце спыта́ць gestátten Sie die Frage;

зашма́т сабе́ дазваля́ць sich (D) zu viel herausnehmen* [erlauben]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кало́дка ж.

1. Léisten m -s, - (шавецкая); Schúhspanner m -s, - (што ўстаўляюць у абутак, каб захаваць яго форму);

2. тэх. (у тармазной прыладзе) Brémsklotz m -es, -klötze, Hémmschuh m -(e)s, -e;

тармазна́я кало́дка аўта. Brémsbacke f -, -n;

3. (ордэна) Órdensspange f -, -n;

4.:

кало́дкі мн. гіст. (для вязняў) Block m -(e)s, Blöcke, Fúßblock m;

набі́ць каму-н кало́дкі на но́гі j-n an éinen Block schlíeßen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

крыло́

1. Flügel m -s, -; Schwínge f -, -n (паэт.); Fíttich m -(e)s, -e (паэт.);

2. спец. Flügel m;

крыло́ аўтамабі́ля Kótflügel m;

3. ав. Trágfläche f -, -n, Trágflügel m;

паваро́тнае крыло́ Schwénkflügel m;

канстру́кцыя крыла́ Flügelaufbau m -s;

нагру́зка на крыло́ Flügelbelastung f -, -en;

4. мн.:

крылы (у ветрака) Wíndmühlenflügel pl;

◊

падрэ́заць крылы каму-н. j-m die Flügel stútzen [beschnéiden*];

апусці́ць крылы den Mut sínken lássen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

магі́ла ж. Grab n -(e)s, Gräber;

бра́цкая магі́ла Mássengrab n;

◊

да (са́май) магі́лы bis über das Grab;

капа́ць каму-н. магі́лу gégen j-n Intrígen [Ränke] schmíeden;

стая́ць адно́й наго́й у магі́ле, глядзе́ць у магі́лу, быць на краі́ магі́лы mit éinem Fuß [Bein] im Grábe stehen*, am Rand des Grábes stehen*;

увагна́ць [зве́сці] у магі́лу каго-н. j-n ins Grab [an den Rand des Grábes] bríngen*;

ле́гчы ў магі́лу, знайсці́ магі́лу stérben* vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спа́дчына ж.

1. (маёмасць і г. д.) Érbschaft f -, Érbe n -s, Hinterlássenschaft f -;

пакі́нуць каму-н. спа́дчыну j-m (D) etw. hinterlássen* [vermáchen];

атрыма́ны ў спа́дчыну geérbt, erérbt;

пазба́віць спа́дчыны entérben vt;

пра́ва на спа́дчыну юрыд. Érbrecht n -(e)s, -e;

пара́дак атрыма́ння ў спа́дчыну юрыд. Érbfolge f -;

2. (з’ява культурнага жыцця і г. д.) géistiges Érbe, Náchlass m -es, -e і -lässe;

культу́рная спа́дчына Kultúrerbe n;

літарату́рная спа́дчына literárischer Náchlass

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

закруці́ць, закру́чваць

1. dréhen vt; verdréhen vt;

закруці́ць каму-н ру́кі за спі́най j-m die Árme auf den Rücken dréhen;

закруці́ць ву́сы den Schnúrrbart zwírbeln;

закруці́ць валасы́ на бігудзі́ das Haar éindrehen [auf Lóckenwickler dréhen];

2. (зашрубаваць) féstschrauben аддз. vt, zúschrauben vt, zúdrehen vt;

закруці́ць кран den Wásserhahn zúdrehen;

3. (абматаць) wíckeln vt, wínden* vt (вакол чаго-н. um, auf A);

4. (загарнуць у што-н.) éinwickeln vt, éinhüllen vt, éinpacken vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Theáter

n -s, -

1) тэа́тр

2) тэатра́льнае відо́вішча, спекта́кль

was wird héute im ~ gegében? — што ідзе́ сёння ў тэа́тры?

héute ist kein ~ — сёння (у тэа́тры) спекта́кля няма́

3) разм. тэа́тр; сканда́л

j-m ein ~ máchen — учыні́ць каму́-н. сканда́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

падсадзі́ць, ‑саджу, ‑садзіш, ‑садзіць; зак., каго-што.

1. Памагчы каму‑н. сесці, узабрацца на што‑н. высокае. Бацька вывеў мне каня, падсадзіў, бо сам я яшчэ не мог ўскочыць каню на спіну. Дамашэвіч. Падсадзіла [бабка] Віцю на воз,.. перахрысціла ўнука і доўга выцірала вочы ражкамі падвязанай пад бараду хусткі. Нядзведскі.

2. Пасадзіць разам, у адно месца з кім‑н. Цяпер.. [Максім] клаўся спаць адзін і, засынаючы, думаў: каго ж, якога таварыша падсадзяць да яго ў камеру? Машара. // Разм. Узяць на воз, у машыну і пад. падарожнага. — Сюды мяне прывёз інвалід з пратэзам замест правай нагі. Па дарозе падсадзіў знаёмую. Лужанін.

3. і чаго. Пасадзіць дадаткова. Падсадзіць капусты на градзе.

4. Разм. Змясціць, падсунуць пад што‑н. ці ў што‑н. [Алена і Міхась] падсадзілі насілы пад капу і панеслі яе з балота на поплаў. Дайліда. Суджана хлапцу: быў малым — дурным, падсадзіў пальцы ў сячкарню, дык яму іх адцяла. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падасла́ць ​1, ‑дашлю, ‑дашлеш, ‑дашле; ‑дашлём, ‑дашляце; зак., каго-што.

1. Паслаць, накіраваць спецыяльна, з якой‑н. тайнай мэтай. Я ўжо не сумняваўся, што Сцяпана падаслалі, каб выведаць, што я ведаю пра іх справы. Асіпенка. Можа гэта.. [Люба] падаслала сваю маці, каб тая і Шуру адгаварыла ехаць [у вёску]. Арабей.

2. Прыслаць, даставіць дадаткова. Падаслаць рабочых на будаўніцтва. Падаслаць яшчэ адну фурманку. Падаслаць грошай да стыпендыі.

3. Разм. Своечасова, к пэўнаму моманту, прыслаць. [Кастусь:] — Ты, брат, як ведаў, што я да цябе збіраюся: падводу падаслаў. Якімовіч.

падасла́ць ​2, падсцялю, падсцелеш, падсцеле; зак., што і чаго.

Паслаць што‑н. пад каго‑, што‑н. Падаслаць кажух пад бок. Падаслаць пярыну. □ — Эх, — уздыхнуў Лабановіч, — каб ведаў, дзе павалішся, там саломкі падаслаў бы... Колас. // каму, каго і без дап. Пакідаць подсцілу пад ногі жывёле. Падаслаць карове. Падаслаць гусей. □ Раз у тыдзень, а можа і радзей, браў.. [Сымон] жытнюю салому, каб падаслаць у хлявах. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)