kíndisch
1.
a дзіця́чы, несур’ёзны (пра характар)
2.
adv па-дзіця́чы
sich ~ betrágen* — паво́дзіць сябе́ па-дзіця́чы, дзяці́ніцца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
explosive
[ɪkˈsploʊsɪv]
1.
adj.
1) выбухо́вы (пра матэрыя́л, сі́лу)
2) запа́льчывы (хара́ктар)
3) Phon. выбухны́ (зы́чны)
2.
n.
выбухо́вы матэрыя́л
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Жы́пска ’суп з мясам’ (Жд. 3). Прыкладам мясны характар супу не пацвярджаецца. Можа, з польск. дыял. (?) *grzybska zupa? Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
нерашу́чы, ‑ая, ‑ае.
Такі, якому не ўласціва рашучасць. Нерашучы чалавек. □ [Трахім Лявонавіч:] — У маім уяўленні вы заўсёды былі той самай нерашучай, сарамлівай Анютай, якой я вас ведаў раней. Корбан. // Які выражае адсутнасць рашучасці, сведчыць аб нерашучасці. Нерашучы характар. □ З глыбіні залы пачуўся нерашучы голас. Мехаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
станаві́ты, ‑ая, ‑ае.
Абл. Паважны, самавіты. Васіль зайшоў да свайго прыяцеля Кандрата Біркі. ...Сюды падышоў яшчэ і Сымон Бруй, станавіты на выгляд мужык, разважлівы і спакойны. Колас. // Спакойны, ураўнаважаны. Станавіты характар. // Гаспадарлівы; заможны. — Каторыя .. станавітыя, гаспадары, тыя богу дзякуюць — парадак прыходзіць. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уе́длівы
1. въе́дливый, въе́дчивый; е́дкий;
у. пах — въе́дливый (въе́дчивый, е́дкий) за́пах;
~вая фа́рба — въе́дливая (е́дкая) кра́ска;
2. въе́дливый, въе́дчивый, дото́шный;
у. хара́ктар — въе́дливый (дото́шный) хара́ктер
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Абры́дзень ’густая сетка для лоўлі рыбы’ (Касп.) < *брэдзень (параўн. рус. бредень, брести). Галосны кораня дысімілізаваўся, пачатковае а‑ мае пратэтычны характар.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Во́дзечка ’тут’ (Шат.). Ад водзе пры дапамозе часціцы ‑ka з суф. ‑ч‑, які надае ласкальны характар (Карскі 2-3, 69).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Нішкара́дзіна ’няўклюда’ (лід., Сл. ПЗБ). Відаць, да шкараць (< шкарадзь?), ’дрэнь, брыда’, шкаратны (< шкарадны) ’брыдкі, агідны’; ні (не?) мае ўзмацняльны характар.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ён, яго́, яму́, ім, аб ім, м.; яна́, яе́, ёй, яе́, ёй (ёю), аб ёй, ж.; яно́, яго́, яму́, яго́, ім, аб ім, н., мн. яны́, іх, ім, іх, імі, аб іх; займ. асаб. 3 ас. адз.
1. Указвае на прадмет гаворкі (выключаючы суразмоўцаў).
2. толькі Р. Ужыв. ў знач. прыналежнага займенніка.
Яго кніга.
3. У спалучэнні з часціцай «вось» набывае ўказальны характар.
Вось ён — бацькоўскі дом!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)