змізарне́лы, ‑ая, ‑ае.

Схудзелы, здрабнелы (пра твар, чалавека з пахудзелым тварам). Падымаецца з месца пажылая настаўніца з Прудка — змізарнелы, жоўты твар, на плячах сялянская хустка-канаплянка. Навуменка. // Зачахлы, пабляклы (пра расліннасць). Маладыя парасткі зусім заглушылі стары змізарнелы маліннік. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паранджа́

(рус. паранджа, ад ар. farandžija = верхняе адзенне)

шырокі доўгі халат з валасяной сеткай, якой мусульманскія жанчыны ў Сярэд. Азіі закрывалі твар ад чужых людзей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

animated [ˈænɪmeɪtɪd] adj. ажы́ўлены, жывы́, жва́вы;

an animated conversation/discussion ажы́ўленая размо́ва/дыску́сія;

Her face suddenly became animated. Нечакана яе твар ажывіўся.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

expressive [ɪkˈspresɪv] adj.

1. выра́зны; выра́злівы; экспрэсі́ўны;

an expressive face выра́злівы твар

2. выяўле́нчы;

expressive means of the language выяўле́нчыя сро́дкі мо́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

акамяне́лы в разн. знач. окамене́лый;

а. касця́к дагістары́чнай жывёлы — окамене́лый костя́к доистори́ческого живо́тного;

а. твар — окамене́лое лицо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ацячы́ сов.

1. (опухнуть) оте́чь;

но́гі ацяклі́ — но́ги отекли́;

2. (стать одутловатым) оплы́ть;

твар ацёк — лицо́ оплы́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праясне́лы

1. проя́сневший;

~лае не́ба — проя́сневшее не́бо;

2. проясне́вший;

п. твар — проясне́вшее лицо́;

~лая свядо́масць — проясне́вшее созна́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бязно́сы, ‑ая, ‑ае.

У якога няма носа. Бязносы чалавек. Бязносы твар. // Без носіка. Бязносы чайнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жо́нчын, ‑а.

Які належыць жонцы. Жончыны ўборы. □ [Андрэй] падышоў да стала, глянуў у жончын твар. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набялі́цца, ‑бялюся, ‑белішся, ‑беліцца; зак.

Нацерці твар, рукі і г. д. бяліламі (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)