Verbum

хіну́ць, -ну́, -не́ш, -не́, -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; незак.

1. каго-што. Нахіляць, нагінаць.

2. перан., каго (што). Выклікаць прыхільнасць да сябе, схіляць на свой бок.

Яго дабрыня хінула да яго людзей.

3. што да чаго, куды і без дап. Накіроўваць на што-н. (думку, справу і пад.).

Было незразумела, куды ён хінуў у сваёй гутарцы.

4. каго-што. Прыхіляць, гарнуць да сябе.

Х. дзіця да грудзей.

змігну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак.

У выразе: вокам не змігнуць (разм.) — не паказваць ніякай збянтэжанасці, нічым не выдаць сябе.

Салгаў і вокам не змігнуў.

абста́віцца, -та́ўлюся, -та́вішся, -та́віцца; зак.

1. Паставіць што-н. вакол сябе.

А. крэсламі.

А. кнігамі.

2. Абзавесціся мэбляй (разм.).

А. ў новай кватэры.

|| незак. абстаўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

самабічава́нне, -я, н. (кніжн.).

1. Прычыненне сабе фізічных пакут, выкліканае рэлігійным фанатызмам.

2. перан. Суровае асуджэнне сябе, сваіх памылак, паводзін і ўчынкаў у выніку ўсведамлення іх нікчэмнасці, агіднасці.

падку́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што.

Сагнуўшы, падабраць пад сябе.

П. ногі.

|| незак. падку́рчваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. падку́рчыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; незак. падку́рчвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

руча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак., за каго-што.

Прымаць на сябе адказнасць за каго-, што-н.

Р. за дакладнасць інфармацыі.

Р. за калегу.

|| зак. паручы́цца, -учу́ся, -у́чышся, -у́чыцца.