radiate [ˈreɪdieɪt] v.
1. выпраме́ньваць; выпраме́ньвацца; вылуча́ць; вылуча́цца (пра святло, цяпло, промні)
2. ззяць, зіхаце́ць, блішча́ць;
Her eyes radiated love and joy. Яе вочы свяціліся любоўю і радасцю;
He radiated energy and self-confidence. Ад яго зыходзілі энергія і самаўпэўненасць.
3. разыхо́дзіцца про́мнямі, выхо́дзіць з адно́й кро́пкі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
выключа́ць
1. (вывесці з чаго-н) áusschließen* vt;
выключа́ць з ВНУ exmatrikulíeren vt;
2. (спыніць дзеянне праз адключэнне ці выключэнне) áusschalten vt, ábstellen vt; stóppen vt;
выключа́ць ток den Strom ábstellen;
выключа́ць святло́ das Licht áusschalten [áusdrehen];
выключа́ць аўта áuskuppeln vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
дрыгаце́ць разм
1. (трэсціся) sich schütteln, zíttern vi; bében vi;
дрыгаце́ць ад хо́ладу vor Kälte zíttern [schlóttern];
дрыгаце́ць у гара́чцы Schüttelfrost háben;
2. (мігцець, трапятаць) schímmern vi, flímmern vi, fláckern vi, zúcken vi (пра святло); áufblitzen vi, áufleuchten vi (пра агні)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
дрыжа́ць
1. (калаціцца, трэсціся) zíttern vi, bében vi; scháuern vi, fláckern vi (пра святло); vibríeren [vi-] vi (голас, струна);
ён уве́сь дрыжы́ць er zíttert am gánzen Léib(e);
дрыжа́ць ад стра́ху vor Angst zíttern;
дрыжа́ць над ко́жнай капе́йкай jeden Pfénnig úmdrehen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
асвятле́нне н
1. (святло) Beléuchtung f -; Licht n -(e)s;
дзённае асвятле́нне Tágeslicht n;
электры́чнае асвятле́нне eléktrisches Licht;
дэкараты́ўнае асвятле́нне Efféktbeleuchtung f -, Zíerbeleuchtung f;
2. перан (растлумачэнне) Beléuchtung f -, Erläuterung f -; (y прэсе і г. д), Behándlung f -, Dárstellung f -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
распаўсю́джвацца, распаўсю́дзіцца sich verbréiten; sich áusdehnen, übergreifen* vi (auf A); sich erstrécken; um sich gréifen* (пра пажар); sich áusbreiten (пра святло, гук); sich fórtpflanzen (пра жывёл, расліны); sich verbréiten, úmgehen* vi (s), úmlaufen* vi (s) (пра чуткі і г. д)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
скупо́й
1. прил., прям., перен. скупы́;
он до кра́йности скуп ён да кра́йнасці (страшэ́нна) скупы́;
из окна́ ли́лся скупо́й свет ла́мпы з акна́ ліло́ся скупо́е святло́ ля́мпы;
2. сущ. скупы́, -по́га м.;
◊
скупо́й теря́ет вдвойне́ посл. скупы́ два разы́ тра́ціць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
lüften
vt
1) праве́трываць
den Hut ~ — віта́цца, віта́ць (прыпадымаючы капялюш)
2)
ein Gehéimnis ~ — адкры́ць сакрэ́т
das Dúnkel um etw. (A) ~ — пралі́ць святло́ (на што-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
бляск, ‑у, м.
1. Яркае, асляпляльнае святло; водбліск. Майскае сонца высока стаяла ў ясным небе, кідала на зямлю снапы гарачых праменяў і залівала асляпляючым бляскам увесь свет. Колас. Люблю раку за рух няспынны, А зоры — за іх вечны бляск. Прануза. Ад снежнага бляску мроілася ў вачах. М. Стральцоў. // Святло, якое адбіваецца на чым‑н. Палазы шліфуюць дарогу да бляску шкла. Бядуля. Белы вясёлы бляск цынкавага даху заўсёды радаваў вока. Мележ. Грыша глядзеў на панскія хромавыя боты, начышчаныя да бляску. Пальчэўскі.
2. Святло ў вачах як выражэнне ўнутранага стану. Пацямнеў свавольны бляск вачэй. Звонак. Кірыла Пракопавіч зноў падхапіўся, задумаўся... У яго сіняватых, незвычайна жвавых вачах столькі бляску! Кухараў. Дулеба паволі падняўся, і ў яго вачах Бярозін заўважыў сухі і рашучы бляск. Шчарбатаў.
3. перан. Раскоша, багацце; усё, што ёсць лепшага. Фальварак пана Чарнецкага ніколі не бачыў такога бляску, не чуў такой музыкі, не меў такой радасці, як у гэты вечар. Бядуля. У чыстай палавіне [хаты] сабраны ўвесь бляск Гвардыянавага багацця і культуры. Зарэцкі. // Глянец на чым‑н. І спяшае кожны бляск навесці Перад тым, як стаць у строй. Пысін. // Знешняя бліскучасць, знешні глянец. [Вольга:] — Вы [Выхвалінскі] усё каб для вока было, стараецеся. Усё на вонкавы бляск глядзіце. Краўчанка. Але ў ім [Сцяпане] бляску нестае — Ён нейкі непрыкметны муж, звычайны. Корбан.
4. перан. Пра яркае выяўленне чаго‑н. Бляск таленту, розуму. □ «Палескія аповесці» — першы буйны празаічны твор, дзе ва ўсім сваім багацці і бляску заззяла беларуская мова. Навуменка.
•••
З бляскам — вельмі добра, выдатна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нежывы́, ‑ая, ‑ое.
1. Пазбаўлены адзнак жыцця, мёртвы. Пасярэдзіне [лодкі] стаяла закопчанае вядро, у якім пад аерам у вадзе ляжала некалькі ўжо нежывых рыбак — ці то верхаводак, ці то плотак. Чыгрынаў.
2. Які не адносіцца да жывёльнага ці расліннага свету; неарганічны. Нежывая прырода.
3. Пазбаўлены жыццёвых сіл, энергіі, вялы; такі, як у мёртвага. Калі Іліко падышоў, хлопец павольна павярнуў галаву і глянуў на яго. Але і цяпер погляд ягоны заставаўся нежывым. Самуйлёнак. Ногі дрыжалі, слабелі, рабіліся нейкія нежывыя, і .. [Косця] баяўся, каб хаця не ўпасці. Адамчык. // Ненатуральны. У нежывой позе сваёй стаялі над уваходам.. [у касцёл] барэльефныя постаці акамянелых біскупаў. Чорны.
4. перан. Які не дзейнічае, не працуе. Колькі ты ні ідзеш — Сустракаеш пажары, Віснуць здані кругом Нежывых каміноў. Броўка.
5. перан. Цьмяны, бледны (пра святло, колер і пад.). Даволі часта ў бок шашы — то справа, то злева — узляталі белыя ракеты і паволі згасалі, разліваючы трапяткое, нежывое святло. Лынькоў. Леапольд Гушка стаяў перад хатаю на дварэ.. у нежывым месячным святле. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)