gościć

gości|ć

незак.

1. прымаць гасцей;

w czasie wakacji ~liśmy u siebie krewnych — у час канікулаў у нас гасцілі сваякі;

2. гасціць, гасцяваць;

3. кніжн. частаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kommunizíeren

1.

vt

1) паведамля́ць

2) злуча́ць

3) рэл. дава́ць прыча́сце

2.

vi

1) злуча́цца

~de Röhren — фіз. сазлу́чаныя сасу́ды

2) рэл. прыма́ць прыча́сце

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

reckoning [ˈrekənɪŋ] n.

1. лік, вылічэ́нне; разлі́к;

be good at reckoning до́бра лічы́ць

2. меркава́нне;

by my reckoning па маі́м разлі́ку; на мой по́гляд;

make no reckoning of smth. не ўлі́чваць чаго́-н.; не прыма́ць у разлі́к што-н.; не прыдава́ць значэ́ння чаму́-н.

3. распла́та (перан.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

presume

[prɪˈzu:m]

v.

1) прыма́ць за пэ́ўнае; дапушча́ць, ду́маць, меркава́ць

2) дазваля́ць сабе́, насьме́львацца, адва́жвацца

3) злоўжыва́ць

Don't presume on a person’s good nature by borrowing (from him) every week — Не злоўжыва́й не́чыяй дабрынёю, пазыча́ючы ў яго́ штоты́дня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ánnehmen

*

1.

vt

1) прыма́ць, браць

éinen Áuftrag ~ — прыма́ць зака́з

2) узя́ць на сябе́ даручэ́нне

éinen Rat ~ — паслу́хацца пара́ды

3) браць, усынаўля́ць, удачара́ць (дзіця)

3) успрыма́ць

4) дапуска́ць, лічы́ць, згаджа́цца

ángenommen, dass… — дапу́сцім, што…

2.

(sich)

(G) клапаці́цца (аб кім-н., аб чым-н.)

sich éiner Sáche ~ — узя́цца за яку́ю-н. спра́ву

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кла́сціся, кладу́ся, кладзе́шся, кладзе́цца; кладзёмся, кладзяце́ся, кладу́цца; кла́ўся, кла́лася; кладзі́ся; незак.

1. Прымаць ляжачае становішча.

К. на ложак.

2. Укладвацца, размяшчацца для сну, адпачынку.

К. адпачыць.

3. Адпраўляцца на лячэнне.

К. ў шпіталь.

4. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакрываць, засцілаць сабою што-н., распаўсюджваючыся па паверхні.

Туман клаўся ў нізіне.

Снег кладзецца на палі.

5. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Браць які-н. напрамак (пра самалёт, карабель).

6. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Добра падавацца кладцы.

Цэгла добра кладзецца ў сцяну.

7. перан. Свабодна, лёгка выкладацца, выказвацца (пра думкі, словы і пад.).

Фразы лёгка кладуцца на паперу.

8. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан., на каго-што. Станавіцца чыім-н. доўгам, абавязкам, заняткам і пад.

Цяпер усе клопаты па гаспадарцы кладуцца на матчыны плечы.

|| зак. пакла́сціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., -кладзе́цца (да 1—4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

profess

[prəˈfes]

v.i.

1) адкры́та прызнава́цца ў чым, заяўля́ць аб чым

2) вызнава́ць, ве́рыць у што

Christians profess Christ and the Christian religion — Хрысьція́не ве́раць у Хрыста́ і хрысьція́нскую рэлі́гію

3) прэтэндава́ць (на вучо́насьць)

4) прыма́ць у мана́скі о́рдэн

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Знаць ’ведаць’. Рус. знать, укр. зна́ти, польск., в.-луж. znać, н.-луж. znaś, палаб. znot, чэш. znáti, славац. znať, славен. znáti, серб.-харв. зна̏ти, балг. зна̀я, знам, макед. знае. Ст.-слав., ст.-рус. знати ’ведаць’. Прасл. zna‑ti < і.-е. *gʼen‑, *gʼno‑ ’ведаць’: літ. žinóti, лат. zinât ’ведаць’, ст.-прус. po‑sinna ’пазнаю’, ням. kennen ’ведаць’, лац. co‑gnosco ’пазнаю’, ст.-інд. jānȃmi ’ведаю’, грэч. γιγνώσκω ’пазнаю’ і інш. Фасмер, 2, 100–101; Махэк₂, 717; БЕР, 1, 650; Траўтман, 371; Покарны, 1, 376. І.‑е. *gʼen‑ ’ведаць’ ад і.-е. *gʼen‑ ’нараджаць’ праз значэнні ’нараджацца, быць родзічам’ > ’ведаць чалавека’ Трубачоў, История, 154–157; Шанскі, 2, З, 101; іншы ход той жа сувязі: праз ’нараджаць’ > ’прымаць’ > ’даведвацца’ (Скок, 3, 658–659). Гл. яшчэ зяць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Léhrgang

m -(e)s, -gänge

1) педагагі́чны працэ́с

2) навуча́льны курс

in den ~ áufnehmen* — прыма́ць на ку́рсы

es láufen Léhrgänge für Dólmetscher — працу́юць ку́рсы перакла́дчыкаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Máßnahme

f -, -n мерапрые́мства

~n tréffen* [ergréifen*] — прыма́ць ме́ры, рабі́ць за́хады

~n verfügen — назнача́ць ме́ры [мерапрые́мствы]

~n éinleiten — намяча́ць мерапрые́мствы

~n féstlegen — распрацава́ць мерапрые́мствы; устанаві́ць ме́ры

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)