Ста́нцыя ‘месца прыпынку транспартных сродкаў, вакзал’ (ТСБМ, Бяльк.), ‘кватэра, часовае жыллё, станцыя, заезны дом’ (Нас.), ста́нца ‘станцыя’ (Сл. Брэс.), ста́нцыя ‘тс’ (гродз., Сл. ПЗБ), ста́нцая ‘пакой, памяшканне’ (Сержп.), ста́нця ‘тс’ (Сл. рэг. лекс.). Ст.-бел. станция, станцыя ‘кватэра, месца пастою’, ‘абавязак утрымання праезджых службовых асоб’ (1545 г.) з ст.-польск. stancyja (Булыка, Лекс. запазыч., 190). Сучаснае слова таксама з польск. stancja ‘станцыя’, якое, па адной версіі, узыходзіць да італ. stanza ‘пакой, жыллё’, нар.-лац. stanzia (Мацэнаўэр, Cizí sl., 312; Брукнер, 513; Булыка, там жа), а па другой — з больш ранняга stacja ‘кватэра, заезны дом’ з назалізацыяй у выніку ўплыву слова стан (Слаўскі, JP, 38, 1958, 229; Дзікенман, RS, 21, 196, 139). Польск. Stacja < лац. statiõ стаянка, прыпынак’ (Брукнер, 512; SWO, 699). Гл. ЕСУМ, 5, 396.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

chamber [ˈtʃeɪmbə] n.

1. за́ла пасяджэ́ння

2. пала́та (парламента);

Chamber of Commerce гандлёвая пала́та;

the Upper/Lower Chamber ве́рхняя/ні́жняя пала́та парла́мента

3. пако́й (у доме), спачыва́льня; за́ла (у палацы);

a chamber concert канцэ́рт ка́мернай му́зыкі;

a chamber of horrors пако́й жа́хаў;

a chamber maid пакаёўка;

chamber music ка́мерная му́зыка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Entree

[ã'tre:]

n -s, -s

1) увахо́д

2) пярэ́дні пако́й, вестыбю́ль

3) увахо́дная пла́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dormitory

[ˈdɔrmət‚ri]

n., pl. -ries

1) інтэрна́т -у m., бу́рса f.

2) супо́льны спа́льны пако́й

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

праве́трыцца сов.

1. прям., перен. прове́триться;

пако́й ~рыўся — ко́мната прове́трилась;

галава́ балі́ць, трэ́ба п. — голова́ боли́т, на́до прове́триться;

2. прове́триться, просуши́ться, просо́хнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ва́нна

(ням. Wanne)

1) вялікая прадаўгаватая пасудзіна для купання;

2) працэс купання ў такой пасудзіне;

3) пакой, прызначаны для ванны;

4) лячэбна-прафілактычны сродак (напр. сонечныя ванны).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

за́ла, зал

(ням. Saal)

1) вялікае памяшканне для мнагалюдных сходаў, якіх-н. заняткаў і інш. (напр. актавая з.);

2) прасторны пакой у кватэры, прызначаны для прыёму гасцей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

адры́на

1. Будынак для сена (Дзярж.).

2. Халодны пакой (камора), які служыў для спання; спальня (Нас.).

3. Месца, дзе стаяў хлеў для сена (поўдзень БССР). Тое ж адры́нец (Нас.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

габары́т

(фр. gabarit)

гранічны знешні абрыс прадмета (збудавання, машыны і інш.), а таксама памер, велічыня чаго-н. (напр. г. вагона, пакой малых габарытаў).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

прані́кнуць, -ну, -неш, -не; -нік, -кла; -ні; зак., у што.

1. Трапіць, прабрацца куды-н. усярэдзіну, дасягнуць чаго-н.

Святло пранікла ў пакой.

П. у хату.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Распаўсюдзіцца дзе-н., трапіўшы куды-н., стаць вядомым.

Звесткі праніклі ў друк.

3. Зразумець, разгадаць, углыбіўшыся, унікшы ў што-н.

П. у псіхалогію чалавека.

|| незак. праніка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. пранікне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)