вы́пасажыць, ‑жу, ‑шыш, ‑жыць; зак., каго.
Разм. Прымусіць пакінуць месца свайго жыхарства, знаходжання; выжыць; выправадзіць. Выпасажыць кватарантаў. Выпасажыць няпрошаных гасцей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аддрыжа́ць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; ‑жым, ‑жыце; зак.
Скончыць, перастаць дрыжаць. Ні болю вострага, ні жалю, І струны сэрца аддрыжалі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
до́ўжыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак., што.
Разм. Прадаўжаць, працягваць. Можна доўжыць пералік імён і арганізацый, якія дасягнулі вялікіх поспехаў. «Маладосць».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
размно́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., каго-што.
1. Павялічыць колькасна.
2. Распладзіць, развесці (жывёлу або раслін). Размножыць каштоўную пароду коней.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Жыві́ць ’быць крыніцай дзейнасці’. Рус. живи́ть ’даваць жыццё, бодрасць’, укр. живи́ти ’забяспечваць жывыя арганізмы неабходнымі речывамі, падтрымліваць, натхняць’, польск. żywić ’забяспечваць арганізм’, ’адчуваць нешта’, уст. ’аставіць кагосьці пры жыцці’, в.-луж. žiwić ’карміць, харчаваць’, чэш. živiti ’карміць’, славац. živiť ’карміць, забяспечваць усім патрэбным’, славен. živíti ’харчаваць, утрымліваць’, серб.-харв. жи́вити ’жыць’. Ст.-слав. живити ’ажывіць’, ’пакінуць жывым’, ’жыць з чагосьці’. Ст.-рус. живити ’даваць жыццё’ (1096 г.); зажыўляць, гаіць (1585 г.); здабываць сродкі існавання (XI–XII стст.)’. Прасл. утварэнне дзеяслова ад прыметніка *živ‑ (гл. жывы) з суфіксам *‑i‑ti, першапачатковае значэнне ’рабіць жывым’, адкуль і ’харчаваць’, ’гаіць’, ’натхняць’ і г. д. Трэба адзначыць, што значэнні гэтыя прадстаўлены і ў гісторыі слова жыць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
comfortably [ˈkʌmfətəbli] adv. выго́дна, зру́чна, ёмка
♦
be comfortably off быць до́бра забяспе́чаным, жыць у даста́тку, мець до́бры дахо́д
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
confinement [kənˈfaɪnmənt] n.
1. турэ́мнае зняво́ленне
2. адзіно́та, само́та;
live in confi nement жыць у адзіно́це
3. dated ро́ды
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
separation [ˌsepəˈreɪʃn] n.
1. (from) аддзяле́нне (ад)
2. расста́нне, расстава́нне;
decide on (a) separation вы́рашыць разысці́ся (жыць асоб на)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
prząść
незак. прасці;
cienko prząść разм. жыць у нястачы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
мана́х, -а, мн. -і, -аў, м.
Член царкоўнай абшчыны, які даў абяцанне весці аскетычны лад жыцця.
Жыць манахам (таксама перан.).
|| ж. мана́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак.
|| прым. мана́скі, -ая, -ае.
М. ўклад жыцця (таксама перан.: суровы, аскетычны). Манаская вопратка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)