Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ляні́вец ’паўднёваамерыканская млекакормячая жывёліна з сямейства Bradypodidae (ТСБМ). Запазычана з рус. мовы, дзе ленивец ’тс’ з польск.leniwiec (Слаўскі, 4, 153). Не выключана магчымасць запазычання непасрэдна з польск. мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ла́ма1
(ісп. llama, ад кечуа llama)
бязгорбая ўючная жывёлінасям. вярблюдавых, якую разводзяць у Паўд. Амерыцы (асабліва цэніцца яе воўна).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
земнаво́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Прыстасаваны да жыцця ў вадзе і на сушы. Лягушка — земнаводная жывёліна.
2.узнач.наз.земнаво́дныя, ‑ых. Клас пазваночных жывёл, якія жывуць у вадзе і на сушы; амфібіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Панядзёга ’жывёліна, якая нарадзілася ў панядзелак’ (Сл. ПЗБ). Ад панядзелак з суф. ‑ога (параўн. Сцяцко, Афікс. наз., 136) з адсячэннем суфікса і часткі каранёвай лексемы, якая, магчыма, успрымаецца як суфікс.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кіт¹, -а́, М кіце́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Вялікая марская млекакормячая жывёліна, знешне падобная на рыбу.
Зубатыя кіты.
2. часцей мн., перан. Пра чалавека, які мае выключна важнае значэнне ў якой-н. сферы дзейнасці.
Кіты навукі.
Кіты сучаснай касманаўтыкі.
|| прым.кіто́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).
К. вус.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
амфі́бія, -і, мн. -і, -бій, ж.
1. Земнаводная жывёліна, лічынкі якой дыхаюць жабрамі, а дарослыя асобіны — лёгкімі.
Трытоны — гэта амфібіі.
2. Земнаводная расліна.
3. Самалёт для ўзлёту і пасадкі на вадзе і на сушы, а таксама танк, аўтамабіль для руху па сушы і па вадзе.
|| прым.амфі́бійны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
звер, -а, мн. звяры́, -о́ў, м.
1. Дзікая, звычайна драпежная жывёліна.
Пушны з.
2.перан. Пра вельмі злога, жорсткага чалавека.
|| памянш.звяро́к, -рка́, мн. -ркі́, -рко́ў, м. (да 1 знач.).
|| зб.звяр’ё, -я́, н.
|| прым.звяры́ны, -ая, -ае.
Звярыныя сляды.
З. страх (надзвычай моцны). З. арнамент (з адлюстраваннем жывёл).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хамелео́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
1.Жывёліна атрада лускаватых, здольная мяняць афарбоўку покрыва ў залежнасці ад змен акаляючага асяроддзя.
2.перан. Чалавек, які часта мяняе свае думкі і погляды ў залежнасці ад абставін.
|| прым.хамелео́навы, -ая, -ае (да 1 знач.) іхамелео́нскі, -ая, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
палёўка, ‑і, ДМ ‑лёўцы; Рмн. ‑лёвак; ж.
Жывёліна атрада грызуноў падсямейства млекакормячых, падобная да мышэй і пацукоў. Рыжая палёўка. Лясная палёўка. □ Ад маленькай і спрытнай ласкі палёўкам цяжка схавацца.В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)