рассло́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расслойваць — расслаіць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. расслойвацца — расслаіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассяле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. рассяляць — рассяліць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. рассяляцца — рассяліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшчапле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расшчапляць — расшчапіць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. расшчапляцца — расшчапіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скле́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. склейваць — склеіць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. склейвацца — склеіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрана́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. скранаць — скрануць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. скранацца — скрануцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сумяшчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сумяшчаць — сумясціць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. сумяшчацца — сумясціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удаскана́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. удасканальваць — удасканаліць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. удасканальвацца — удасканаліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удвае́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. удвойваць — удвоіць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. удвойвацца — удвоіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апера́цыя

(лац. operatio = дзеянне)

1) лячэнне, звязанае з хірургічным умяшаннем;

2) сукупнасць баявых дзеянняў буйной вайсковай групіроўкі, аб’яднаных адной мэтай;

3) дзеянне, накіраванае на дасягненне пэўнай мэты, рашэнне пэўнай задачы (напр. вытворчая а., фінансавая а.);

4) асобная закончаная частка тэхналагічнага працэсу, якая выконваецца на адным рабочым месцы;

5) перапрацоўка інфармацыі электронна-вылічальнай машынай па адной камандзе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гідракартызо́н

(ад гідра- + картызон)

адзін з гармонаў кары наднырачных залоз, які ўдзельнічае ў рэгуляцыі вугляводнага абмену ў арганізме, праяўляе супрацьзапаленчае і супрацьалергічнае (гл. алергія) дзеянне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)