дзе́йкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Абл. Гаварыць, пускаць пагалоскі, чуткі. — Ат, можа і няпраўда гэта зусім. Мала што дзейкаюць людзі. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саладкамо́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Кніжн. (з адценнем пагарды). Які ўмее гаварыць прыгожа, захапляюча, цікава.

2. Разм. Ліслівы, няшчыры, крывадушны. Саладкамоўны гаварун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мате́рия в разн. знач. матэ́рыя, -рыі ж.;

◊

говори́ть о высо́ких мате́риях гавары́ць аб высо́кіх матэ́рыях.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ве́село нареч., безл., в знач. сказ. ве́села;

ве́село говори́ть ве́села гавары́ць;

мне ве́село мне ве́села.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

voice-over [ˈvɔɪsˌəʊvə] n., adv. го́лас за ка́драм;

speak a voice-over чыта́ць ды́ктарскі тэкст, гавары́ць за ка́драм

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зала́дзіць², -джу, -дзіш, -дзіць; зак., з інф., што і без дап. (разм.).

1. Паўтараючыся, гаварыць адно і тое ж.

Заладзіў і вярзе адно і тое ж.

2. Пачаць зацяжна ісці (пра дождж), дзьмуць (пра вецер).

Заладзіў дождж надоўга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Гавэ́ндзіць ’гаварыць’ (слонім., Арх. Бяльк.), гаве́ньдзіць ’размаўляць, траціць час у пустых размовах’ (Бяльк.), рус. смал. гаве́ндить ’гаварыць пустое’. Бясспрэчна, запазычанне з польск. gawędzić ’тс’, як і гавэ́нда (гл.). Запазычана з польск. і слова гавэ́ндаць ’гаварыць пустое, бяссэнснае’ (Шат.). Параўн. польск. рэдкае gawędać ’гаварыць’ (Варш. сл., I, 810).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

unintelligibly

[,ʌnɪnˈtelɪdʒəbli]

adv.

невыра́зна, неразбо́рліва

to speak unintelligibly — неразбо́рліва гавары́ць, мы́каць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

versify

[ˈvɜ:rsɪfaɪ]

v.i.

1) піса́ць ве́ршы

2) гавары́ць ве́ршам

3) вершава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

сакрэ́тнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Гаварыць з кім‑н. па сакрэту; таптацца. Дзяўчаты сакрэтнічалі, седзячы на выстаўленых у калідор сталах. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)