Про́йма1 ’адтуліна, праход’, ’выраз у адзежы для рукі, рукава’ (ТСБМ, Сцяшк. Сл.; Сл. Брэс.). Рус.про́йма ’тс’. Да праймаць, параўн. праём.
Про́йма2 ’скразняк, скразны вецер’ (Гарэц., Др.-Падб., ТСБМ, Нас.), ’расслабленне’ (Др.-Падб.). Этымалагічна тое ж, што і пройма1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыку́сны ’тонкі, гнуткі, які добра прыстае, пякуча б’е’ (карэліц., Жыв. сл.). Да куса́цца, зваротнага ад куса́ць (гл.) у пераносным значэнні ’моцна пячы, раздражняць скуру’. Да семантыкі параўн. рус.дыял. з далейшым развіццём прику́сина ’дасціпны выраз (слова, фраза і пад.); досціп, востры жарт’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
уда́лы
1. (зроблены добра, з поспехам) gelúngen, erfólgreich, glücklich; geráten;
уда́лы партрэ́т gelúngenes Bild, gut getróffenes Bild, geglücktes Porträt [-´trɛ:];
2. (да месца) tréffend;
уда́лы вы́раз tréffender Áusdruck
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
wheeze
[ˈhwi:z]1.
v.i.
сапці́, хрыпе́ць
2.
n.
1) сапе́ньне n., сап -у m.; хрыпе́ньне n., храп -у m
2) Sl. зьбі́ты вы́раз, стары́ анекдо́т
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
бюракро́нім
[ад бюракр(атыя) + гр. onyma = імя]
слова або выраз, якія часта ўжываюцца сродкамі масавай інфармацыі і з’яўляюцца адлюстраваннем унітарнага мыслення і беднасці мовы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
жарт
(польск. żart, ад с.-в.-ням. schërz)
1) востры дасціпны выраз;
не на жарт — вельмі сур’ёзна;
2) невялікая камічная п’еса, звычайна бытавога характару.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
паліно́м
(ад палі- + гр. nome = частка)
алгебраічны выраз, які складаецца з некалькіх адначленаў, злучаных паміж сабой знакамі складання або адымання; мнагачлен (параўн.біном, маном).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
юдаі́зм
(п.-лац. iudaismus, ад лац. iudaicus = яўрэйскі)
1) монатэістычная рэлігія, распаўсюджаная пераважна сярод яўрэяў; іудаізм;
2) моўны зварот, выраз, які ўласцівы яўрэйскай мове.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Ка́вярзавыразкавярзні каверзаць ’плесці лапці’ · «кавярзні», узняць на каго «кавярзу» ’гаварыць няпраўду, апіраючыся па праўдзівыя, але перакручаныя факты’ (Нік. Напаў.). Гл. кавярзень.
*Кавярза́, къвірза ’зусім няўмелы і неахайны’ (міёр., З нар. сл.). Рэгіянальнае ўтварэнне ад коверзати ’няўмела рабіць і да т. п.’ Гл. кавярзаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мацяроз, мацеру͡оз ’гай (зараснік) каля хаты’ (Федар., 7). Няясна. Паводле тлумачэння аўтараў лінгвістычнага каментарыя (там жа, 582), выраз, у якім сустрэлася гэта слова, у густуом мацеруо̑зі з’яўляецца аналагічным да іншага: у густом ачаруо̑дзі, што азначае ’ў густым чароце’. У такім выпадку мацеруо̑з — скажонае чарот.