enter
1) увахо́дзіць
2) паступа́ць, заліча́цца
3) пачына́ць (пра́ктыку)
4) зано́сіць, упі́сваць, запі́сваць
•
- enter into
- enter upon
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
enter
1) увахо́дзіць
2) паступа́ць, заліча́цца
3) пачына́ць (пра́ктыку)
4) зано́сіць, упі́сваць, запі́сваць
•
- enter into
- enter upon
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
offense
1) праві́ннасьць
2) кры́ўда, абра́за, зьнява́га
3) напа́д -у
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Князь 1 ’правадыр
Князь 2 ’малады, жаніх’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мяшо́к, ‑шка,
1. Тое, што і мех 1 (у 1 знач.).
2. Тое, што і мех 1 (у 2 знач.).
3.
4.
5.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыміты́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Просты, нескладаны па будове; груба зроблены.
2. Недастаткова глыбокі, спрошчаны.
3. Недастаткова адукаваны, малакультурны.
4. Які адносіцца да ранніх стадый развіцця чалавецтва; першабытны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эвалю́цыя, ‑і,
1. Развіццё, працэс павольнага, паступовага змянення ў прыродзе і грамадстве ў адрозненне ад рэвалюцыі.
2. У філасофіі — форма развіцця, якая складаецца з паступовых колькасных змен, што падрыхтоўваюць якасныя змены.
3.
[Лац. evolutio — разгортванне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ве́сці, вяду́, вядзе́ш, вядзе́; вядзём, ведзяце́, вяду́ць; вёў, вяла́, вяло́; вядзі́;
1. каго. Памагаць ісці, суправаджаць.
2. каго-што. Накіроўваць чый
3. што. Пракладваць у пэўным напрамку.
4. чым па чым. Рухаць чым
5. (1 і 2
6. (1 і 2
7. што. Рабіць, выконваць, ажыццяўляць, падтрымліваць.
8. што. Кіраваць, загадваць чым
Весці (размову, гутарку) да чаго
Весці рэй (
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Кары́ць 1 ’ачышчаць дрэва ад кары’ (
Кары́ць 2,
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зга́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца.
згадзі́цца 1, згаджу́ся, зго́дзішся, зго́дзіцца;
1. Даць згоду на што‑н.
2. Прыйсці да згоды (у 2 знач.); пагадзіцца з чым‑н.
3. Выказаць згоду з кім‑, чым‑н., прызнаць правільным, пацвердзіць што‑н.
згадзі́цца 2, ‑дзі́цца;
Аказацца карысным, прыгодным для чаго‑н.; спатрэбіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
змяша́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца;
1.
2. Размясціцца ў беспарадку, уперамешку адзін з адным; перамяшацца.
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)