адва́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. адвальваць — адваліць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкіпа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. адкіпаць — адкіпець (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкліка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. адкліка́ць — адклі́каць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адле́жка, ‑і, ДМ ‑жцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адлежацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмыка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адмыкаць — адамкнуць, адмыкацца — адамкнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абдыма́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. абдымаць — абняць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абклада́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. абкладаць — абкласці (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкла́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. абкладваць — абкласці (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абко́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. абкочваць — абкаціць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абку́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. абкурваць — абкурыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)