Verbum

здра́дніцтва, -а, н.

Паводзіны, учынкі здрадніка.

здранцве́лы, -ая, -ае.

Які страціў адчувальнасць, гібкасць, адзеравянелы.

Здранцвелыя ад холаду пальцы.

Быць у здранцвелым стане (таксама перан.).

|| наз. здранцве́ласць, -і, ж.

здранцве́ць гл. дранцвець.

здратава́ць гл. дратаваць.

здра́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Агульная назва санаторыяў, дамоў адпачынку.

Дзіцячая з.

здрахле́лы, -ая, -ае.

Слабы, хілы ад старасці або спарахнелы, струхнелы.

З. чалавек.

Здрахлелая хата.

здрахле́ць гл. драхлець.

здружы́цца, -ужу́ся, -у́жышся, -у́жыцца; зак.

Зблізіцца, пасябраваць.

|| незак. здру́жвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

здружы́ць, -ужу́, -у́жыш, -у́жыць; -у́жаны; зак., каго (што).

Звязаць дружбай, зблізіць.

Іх здружыла праца.

|| незак. здру́жваць, -аю, -аеш, -ае.

здрыгану́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

1. Прыйсці ў рэзкі вагальны рух, задрыжаць.

Пад нагамі здрыганулася зямля.

2. Уздрыгнуць, закалаціцца ад моцнага хвалявання, узрушэння і пад.

З. ад моцнага крыку.

|| незак. здрыга́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.