the chemical composition of the atmosphere хімі́чны склад атмасфе́ры
2.твор, сачыне́нне, кампазі́цыя
3. склада́нне, састаўле́нне, пабудо́ва, злучэ́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
бала́да
(фр. ballade)
1) ліраэпічны вершаваны твор з легендарным ці гістарычным зместам;
2) музычны твор эпічнага характару для голасу або інструмента.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Стварэ́нне ‘жывая істота, усё жывое’ (ТСБМ, Ласт., Гарэц., Касп., Сл. ПЗБ, Стан., Сержп. Прымхі). Ужыванне назоўніка стварэ́нне ‘тварэнне, твор’ (ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр., Стан.) ад дзеяслова ствары́ць (гл. тварыць) у спецыяльным значэнні ‘створанае Богам’. Параўн. польск.stworzenie з аналагічным значэннем, якое, згодна з Сяткоўскім (Басай-Сяткоўскі, Słownik, 347), лічыцца семантычным багемізмам. Запазычаннем з чэшскай лічыцца польск.stworzyciel ‘тварэц’ (там жа), параўн. таксама ствары́цель ‘тс’ (Нас., Ласт., Гарэц., Стан.), укр.створи́тель ‘тс’, старое макед.створител ‘тс’. Як самастойныя ўтварэнні можна разглядаць створы́цца ‘зрабіцца’ (ТС), стварэ́нне ‘твар, вобраз, выгляд’; стварэння ні знаіць (пра бруднага, замурзанага) (Скарбы), стварэ́нец ‘чалавечая істота’ (Стан.), стварэ́ц ‘творца’ (Ласт.), створ ‘твор’ (Гарэц.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аперэ́та, -ы, ДМ -рэ́це, мн. -ы, -рэ́т, ж.
1. Музычны камедыйны твор, у якім спевы чаргуюцца з размовай і танцамі.
2. Пастаноўка такога твора на сцэне.
Іграць у аперэце.
3. Тэатр, у якім ставяцца музычна-вакальныя творы камедыйнага характару.
|| прым.аперэ́тачны, -ая, -ае.
А. акцёр.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
dedicate
[ˈdedɪkeɪt]
v.t.
1) прысьвяча́ць (кні́гу, твор)
2) прызнача́ць (па́мяці каго́-чаго́)
3) урачы́ста адкрыва́ць (мост, буды́нак)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
bagatelle
[,bægəˈtel]
n.
1) драбні́ца f., глу́пства n.
2) род білья́рду
3) каро́ткі музы́чны твор лёгкага жа́нру
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Маляві́дла ’фарба’ (Сцяшк., Сцяшк. Сл.; астрав., Сл. ПЗБ), ’прыгожы твар пустой жанчыны’ (Нас.). Запазычана з польск. мовы, пасля атрымала на бел. тэрыторыі самастойнае семантычнае развіццё, параўн. польск.malowidło ’намаляваная рэч, жывапісны твор’, ’жывапіс’, ’касметыка для твару’. Аб суфіксе гл. таксама Сцяцко, Афікс. наз., 35–36.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
квартэ́т, ‑а, М ‑тэце, м.
1. Ансамбль з чатырох выканаўцаў (спевакоў або музыкантаў). Бакальны квартэт. Струнны квартэт.
2. Музычны твор для чатырох інструментаў або для чатырох галасоў.
[Іт. quartetto.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гумарысты́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да гумару, змяшчае ў сабе гумар (у 1, 2 знач.). Гумарыстычны твор. Гумарыстычны часопіс. Гумарыстычны тон.// Уласцівы гумару, гумарысту. Гумарыстычны талент.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фалькло́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да фальклору. Фальклорны вобраз. Фальклорны твор. Фальклорная экспедыцыя. □ Выразны фальклорны каларыт мае і галоўны вобраз аповесці — Салавей.Гіст. бел. сав. літ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)