геакра́тыя

(ад геа- + гр. kratos = сіла, моц)

улада прыроды (Зямлі) над чалавецтвам; філасофская канцэпцыя фаталістаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

juggernaut [ˈdʒʌgənɔ:t] n.

1. BrE ве́льмі вялі́кі грузаві́к (які возіць грузы на вялікія адлегласці), фу́ра

2. магу́тная сі́ла, яка́я разбура́е ўсё на сваі́м шляху́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Пасі́ліць ’змагчы’, павільваць, посіловаць ’перамагаць, здолець’, пасільный ’пераможаны’ (Бяльк., ТС), рус. пск., цвяр. посилить ’пераадолець, перамагчы’, укр. посиліти ’асіліць’. Да сіла (гл.). Нерэгулярнае семантычнае ўтварэнне — калька (?) — уплыў дзеяслова пабароць (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

PS

= Pferdestärke

1.

тэх. конская сіла

2.

post scriptum – пастскрыптум

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Rückwirkung

f -, -en

1) процідзе́янне; рэа́кцыя

2) юрыд. зваро́тная сі́ла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Léibeskraft

f -, -kräfte фізі́чная сі́ла

aus Léibeskräften — з усі́х сіл

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Pférdestärke

f -, -n (скар. PS) тэх. ко́нская сі́ла (скар. к.с)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Wéhrkraft

I

f -, -kräfte абаро́нная [баява́я] сі́ла, абараназдо́льнасць

II

f - абараназдо́льнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

кре́пость​II ж.

1. (прочность, насыщенность) мацу́нак, -нку м.; моц, род. мо́цы ж.; трыва́ласць, -ці ж.;

кре́пость мате́рии мацу́нак (моц) матэ́рыі;

кре́пость ча́я мацу́нак ча́ю;

2. (сила) моц, род. мо́цы ж., сі́ла, -лы ж., ду́жасць, -ці ж.;

кре́пость здоро́вья моц здаро́ўя;

кре́пость ду́ха сі́ла ду́ху.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

рухаць, ✂; незак.

  1. Перамяшчаць, пхаючы ці цягнучы.

    • Р. воз.

  2. Прыводзіць у рух, прымушаць дзейнічаць.

    • Р. пад’ёмны кран.

  3. чым. Рабіць рухі, варушыць.

    • Р. пальцамі.

  4. перан. Садзейнічаць развіццю чаго-н.

    • Р. навуку.

  5. Тое, што і рухацца (у 2 знач.; разм.).

    • Будзем р. да вёскі.

|| наз. руханне, ✂.

|| прым. рухальны, ✂.

  • Рухальная сіла.
  • Рухальныя нервы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)