tensile
[ˈtensəl]
adj.
1) даты́чны напру́жаньня
tensile force — сі́ла напру́жаньня
tensile strength — мяжа́ трыва́ласьці на разры́ў
2) расьцяжны́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
vehemence
[ˈvi:əməns]
n.
1) гара́чая пачуцьцёвасьць; адда́насьць, заця́тасьць f.; па́лкасьць
2) сі́ла f., напо́р -у m.; гвалто́ўнасьць f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
violence
[ˈvaɪələns]
n.
1) гру́бая сі́ла
2) разью́шанасьць, лю́тасьць f.
3) Law незако́ннае ўжыцьцё сі́лы; гвалт -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
cohesion
[koʊˈhi:ʒən]
n.
1) счапле́ньне, счэ́пліваньне n.; злучэ́ньне n., імкне́ньне трыма́цца ра́зам
2) Phys. каге́зія f., сі́ла счапле́ньня
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Напру́д ’насілу’ (Сержп., Отч.), сюды ж напру́дзіцца ’напружыцца’ (Пал.), ’напрэгчы ўсе сілы’ (Растарг.). Да *pręd ’цячэнне’, што звязана чаргаваннем з *pręd‑, гл. прадиць, прачуць; іншыя значэнні прадстаўлены ў пруд ’запруда’, прудкі ’хуткі’ і пад. Цікавы архаізм, у якім захавалася першасная семантыка славянскага слова ’сіла, напружанне’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сілкава́ць ‘карміць, падмацоўваць ежай’ (ТСБМ, Касп.), сілкава́цца ‘падмацоўвацца’ (Шат., Касп., Др.-Падб., Гарэц., Байк. і Некр., Сцяшк.); ‘пабірацца, харчавацца’: сілкавацца ласкавым хлебам (Сержп. Прымхі). Укр. силкува́ти ‘падмацоўваць’, силкува́тися ‘сіліцца, старацца, узмацняцца’ Ад *сілка, памянш. да сіла (гл.); параўн. укр. си́лка ‘тс’, силко́вий ‘дужы, моцны’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
clout1 [klaʊt] n. infml
1. мо́цны ўдар (рукой), апляву́ха, по́ўха
2. сі́ла (ударная або прабіўная); уплы́ў (палітычны);
exercise diplomatic clout ажыццяўля́ць дыпламаты́чны ціск;
fi-nancial/political clout фіна́нсавы/паліты́чны ціск
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
sinew [ˈsɪnju:] n.
1. сухажы́лле, жы́ла
2. pl. sinews мускулату́ра; фізі́чная сі́ла; моц, эне́ргія;
moral and intellectual sinew мара́льная і інтэлектуа́льная ўсто́йлівасць
3. lit. асно́ва, апо́ра;
sinews of war вае́нны бюджэ́т
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
чараўні́цтва, ‑а, н.
1. Сіла, дзеянні чараўніка; вядзьмарства; чары. Зайшла размова аб навуках — Старых, даўнейшых — і іх штуках, Аб кнігах з чорнаю пячаццю, Аб чараўніцтве, аб закляцці, Аб розных хітрасцях і зман[е]. Колас.
2. Знахарства. Найчасцей знаходзім адзнакі каля канкрэтных апісанняў замоў, чараўніцтва і розных дробных забабонаў. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
potence, potency
[ˈpoʊtənsi]
n., pl. -cies
1) магу́тнасьць, моц, сі́ла f.
2) патэнцыя́льнасьць f.
3) патэ́нцыя f. (палава́я здо́льнасьць)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)