белізна́, ‑ы, ж.

Яркі, чысты белы колер чаго‑н. Вочы мімаволі заплюшчваліся ад яркай белізны снегу. Бяганская. Беларусу і ў Парыжы сняцца Белізна бяроз і сосен медзь. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́біс, ‑а, м.

Птушка атрада галянастых з доўгімі нагамі і доўгай загнутай дзюбай, якая жыве ў цёплых краінах, звычайна недалёка ад вады. Чорны ібіс. Белы ібіс. Аўстралійскі ібіс.

[Грэч. ibis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́дмій, ‑ю, м.

1. Хімічны элемент, серабрыста-белы метал, які знаходзіцца пераважна ў цынкавых рудах.

2. Жоўтая фарба розных адценняў, якая прымяняецца ў алейным жывапісе, кераміцы і інш.

[Лац. cadmium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мо́лмон ’жоўты гарлачык, Nuphar luteum (L.) Sm.’ (ТС). З мо́мол ’белы гарлачык’ < укр. момич ’жоўты гарлачык’. Гл. таксама момель.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

white

[hwaɪt]

1.

n.

1) бе́лы ко́лер

2) бель f., бе́льле n., белізна́, бе́ласьць f.

3) бе́лая фа́рба, бялі́ла n.

4) бе́лая во́пратка

5) бе́лыя пля́мы ў дру́ку

6) бе́лы чалаве́к (бе́лае ра́сы)

2.

adj.

1) бе́лы

2) бяля́вы, белава́ты

3) бле́дны

to turn white with fear — зьбяле́ць ад стра́ху

4) серабры́сты, сівы́

white hair — сівы́я валасы́

5) сьне́жны

a white winter — сьне́жная зіма́

6) беззага́нны; чы́сты; няві́нны

7) бе́лы (у паліты́чным сэ́нсе)

•

- bleed white

- white meat

- white wines

- whites of the eyes

- white of an egg

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hock​1 [hɒk] n.

1. шы́нка, кумпя́к

2. BrE бе́лы рэйнве́йн

3. infml закла́д

♦

be in hock to smb. быць каму́-н. ві́нным/вінава́тым

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

альбіні́зм

(фр. albinisme, ад лац. albus = белы)

адсутнасць пігментнай афарбоўкі скуры, валасоў, радужнай абалонкі вачэй у чалавека і жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

паўго́лы, ‑ая, ‑ае.

Амаль голы. На тым баку, паміж лазы й трысця, З густых кустоў вылазячы паволі, Ішоў дзікун, абдзёрты і паўголы, Трымаючы з апучкі белы сцяг. З. Астапенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ільсні́цца і льсні́цца, ‑ніцца; незак.

Блішчаць, адсвечваць (пра гладкую паверхню). Паравозік быў зроблены з бярозы-чачоткі, ільсніўся, як шкло. Пестрак. Дарога гладкая, слізкая, бліскучая. Ільсніцца сліпучы белы снег. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́світкам, прысл.

Перад світаннем. Уставаць досвіткам. □ Досвіткам, калі яшчэ нават не выганялі кароў, я ўжо стаяў з вудамі ля.. хаты. Ляўданскі. Досвіткам за садам падняўся белы густы туман. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)