Рэзкі гук, які ўзнікае пры трэнні адзін аб адзін прадметаў ці іх частак. Скрып варот. Боты са скрыпам. □ Чуваць было, як стукнула аб прабой засаўка, пачуўся скрып іржавых завесаў.Пальчэўскі.Фурманка ўжо зусім блізка. Вось яна параўнялася з Панасам, абмінула яго і паехала далей гасцінцам, пакідаючы за палазамі саней пісклявы скрып умёрзлага снегу.Галавач.
•••
За адным скрыпам — разам, адным заходам. Пойдзем за адным скрыпам, мне ўсё роўна ў магазін трэба... — сказала .. [Арына].Карпаў.
Са скрыпам — з цяжкасцю або нехаця, марудна (рабіць што‑н.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Spíegelreflexkamera
f -, -s фота. лю́стравая ка́мера
éinäugige ~ — лю́стравая ка́мера з адны́м аб’екты́вам
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Спры́тна ‘па чарзе, па парадку, адно за адным’ (Арх. Федар.), спрытна́ ‘па парадку (браць)’ (Сцяц. Сл.), ‘суцэльна, нічога не пакідаючы; пагалоўна’ (ашм., Стан.). Да прытны (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трэп ‘дарога, сцежка’: адным трэпам ходзіць (Вушац. сл.). Відавочна, варыянт да троп (гл.) з дыялектным чаргаваннем о > э ў аснове пад націскам, параўн. Карскі 1, 104.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
клі́на
(гр. klino = нахіляю)
бесперапынная змена ў адным напрамку характарыстык абіятычных фактараў і расліннасці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сінгл
(англ. single = адзін, адзіны)
гульня ў тэніс, калі кожны бок прадстаўлены адным гульцом.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
уніпаля́рны
(ад уні- + палярны)
аднаполюсны;
у-ая праводнасць — праводнасць току пераважна ў адным напрамку.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сыхо́джаннеср., в разн. знач. схожде́ние;
с. з гары́ — схожде́ние с горы́;
с. лі́ній у адны́м пу́нкце — схожде́ние ли́ний в одно́й то́чке
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цяг1, ‑у, м.(рэдка).
Бег, рух. Хай бягуць няспынным цягам Дні і ночы, нашы сны.Іверс.
•••
Адным цягам — заложна, без перадышкі, адным намаганнем.
Даць цягугл. даць.
З цягам часу — праз некаторы час; за пэўны час.
цяг2, ‑а, м.
Тое, што і цяж. Ціха дзынкнулі правады. Чалавек зачапіўся, відаць, за цягі блакіроўкі.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ВІРГА́ЦЫЯ
(ад лац. virga галінка),
1) у геамарфалогіі разгалінаванне горных хрыбтоў у адным напрамку. Звычайна паўтараецца некалькі разоў (напр., віргацыя Алайскага хр. ў зах. напрамку).
2) У тэктоніцы веерападобнае разыходжанне складак горных парод пры апусканні складкавай зоны і затуханні складкавасці. Назіраецца звычайна на перыферыі складкавых гор, напр. на З Цянь-Шаня. Пры віргацыі складкі разыходзяцца ў адным або процілеглых напрамках, злучаюцца на канцах (міндалепадобна) або збліжаюцца (злучаюцца) у цэнтр. зоне. Адрозніваюць свабодную віргацыю і вымушаную (пры абцяканні перашкоды).