przygadać
przygada|ć1. komu дасаліць каму; з’едліва сказаць; пад’ялдыкнуць каго;
2. kogo
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
przygadać
przygada|ć1. komu дасаліць каму; з’едліва сказаць; пад’ялдыкнуць каго;
2. kogo
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пако́нчыць
1. (з чым
з гэ́тым пако́нчана das ist vorbéi [ábgehakt];
2. (з
пако́нчыць з сабо́й, пако́нчыць жыццё самагу́бствам sich (
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ball1
1. мяч, мя́чык;
a tennis ball тэ́нісны мя́чык;
kick the ball about ганя́ць мяч
2. шар;
a ball of cotton ва́тны ша́рык
3.
4. закру́гленая ча́стка (чаго
the ball of the eye
the ball of the knee
♦
get/set/start the ball rolling пача́ць яку́ю
play ball (with
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
happen
1. адбыва́цца, здара́цца;
happen to
2. ака́звацца, апына́цца (дзе
♦
anything can/might happen усё мо́жа зда́рыцца/адбы́цца;
these things happen тако́е здара́ецца;
as it happens/happened на здзіўле́нне;
it so happened that… так зда́рылася, што…
happen on
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
neglect2
1. не клапаці́цца (аб
neglect one’s studies закіда́ць заня́ткі;
2. не звярта́ць нале́жнай ува́гі (на каго
3.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
own1
see
♦
(all) on one’s own сам, без дапамо́гі; адзі́н;
come into one’s own атрыма́ць нале́жнае, дабі́цца свайго́; атрыма́ць прызна́нне, уступа́ць у свае́ правы́;
get one’s own back on
hold one’s own стая́ць на сваі́м;
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Séhnsucht
1) туга́
2) мо́цнае імкне́нне, мо́цнае жада́нне (да каго-н., да чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
verfáhren
I
1.
1) паво́дзіць сябе́, дзе́йнічаць
2) (mit
2.
3.
II
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Interésse
1) ціка́васць
2) інтарэ́с, вы́гада
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
льстить
1. (кому) ліслі́віць (перад
2. (кому, чему — доставлять удовольствие) це́шыць (каго, што), дава́ць уце́ху (каму, чаму); ла́шчыць (каго, што); падаба́цца (каму, чаму);
э́то льсти́ло его́ самолю́бию гэ́та це́шыла яго́ самалю́бства (дава́ла ўце́ху яго́ самалю́бству);
ему́ льсти́ло внима́ние молодёжи яго́ це́шыла (яму́ дава́ла ўце́ху, яму́ падаба́лася) ува́га мо́ладзі;
льстить себя́ наде́ждой це́шыць сябе́ надзе́яй.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)