przygadać

przygada|ć

зак. разм.

1. komu дасаліць каму; з’едліва сказаць; пад’ялдыкнуць каго;

a to mu ~ł! — ну ён і дасаліў яму!;

2. kogo разм. завязаць знаёмства з кім; падчапіць каго;

~ł sobie towarzyszkę — ён падчапіў сабе сяброўку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пако́нчыць разм

1. (з чым) be¦nd(ig)en vt, bschließen* vt, erldigen vt, mit etw. (D) Schluss mchen; inen Schlss¦strich nter etw. (A) zehen*;

з гэ́тым пако́нчана das ist vorbi [bgehakt];

2. (з кімзабіць) erldigen vt; j-n zur Strcke brngen*;

пако́нчыць з сабо́й, пако́нчыць жыццё самагу́бствам sich (D) das Lben nhmen*, Slbstmord beghen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ball1 [bɔ:l] n.

1. мяч, мя́чык;

a tennis ball тэ́нісны мя́чык;

kick the ball about ганя́ць мяч

2. шар;

The Earth is a ball. Зямля – гэта шар;

a ball of cotton ва́тны ша́рык

3. sport кідо́к, уда́р (мячом)

4. закру́гленая ча́стка (чаго-н.);

the ball of the eye anat. во́чны я́блык;

the ball of the knee anat. кале́нны суста́ў

get/set/start the ball rolling пача́ць яку́ю-н. спра́ву;

play ball (with smb.) infml супрацо́ўнічаць (з кім-н.); падтры́мліваць до́брыя стасу́нкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

happen [ˈhæpən] v.

1. адбыва́цца, здара́цца;

happen to smb./smth. адбыва́цца, здара́цца з кім-н./чым-н.

2. ака́звацца, апына́цца (дзе-н.) выпадко́ва;

I happened to be there. Я выпадкова быў там.

anything can/might happen усё мо́жа зда́рыцца/адбы́цца;

these things happen тако́е здара́ецца;

as it happens/happened на здзіўле́нне;

He agrees with me, as it happens. На здзіўленне, ён згодны са мною;

it so happened that… так зда́рылася, што…

happen on [ˌhæpənˈɒn] phr. v. dated знайсці́ што-н. выпадко́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

neglect2 [nɪˈglekt] v.

1. не клапаці́цца (аб кім-н./чым-н. і пра каго-н./што-н.); запуска́ць, занядба́ць;

neglect one’s studies закіда́ць заня́ткі;

She neglects her children. Яна (зусім) не клапоціцца пра сваіх дзяцей.

2. не звярта́ць нале́жнай ува́гі (на каго-н./што-н.), не заўважа́ць, ігнарава́ць;

He neglected my remark. Ён прапусціў маю заўвагу міма вушэй.

3. fml упуска́ць, забыва́ць; не выко́нваць абавя́зкі;

He neglected to tell us about it. Ён не палічыў патрэбным расказаць нам пра гэта.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

own1 [əʊn]adj., pron. свой; ула́сны;

She has money of her own. У яе ёсць свае грошы;

see smth. with one’s own eyes ба́чыць што-н. на свае́ во́чы

(all) on one’s own сам, без дапамо́гі; адзі́н;

come into one’s own атрыма́ць нале́жнае, дабі́цца свайго́; атрыма́ць прызна́нне, уступа́ць у свае́ правы́;

get one’s own back on smb.infml разлі́чвацца/квіта́цца з кім-н.;

hold one’s own стая́ць на сваі́м;

The patient is holding his own. Пацыент змагаецца з хваробай.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Shnsucht

f - (nach D)

1) туга́

2) мо́цнае імкне́нне, мо́цнае жада́нне (да каго-н., да чаго-н.)

nach j-m [etw.] (D) ~ bekmmen* — зну́дзіцца, засумава́ць (па кім-н., чым-н)

er verght vor ~ — ён зво́дзіцца ад тугі́ [нуды́, сму́тку]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verfhren

*

I

1.

vi (h, s)

1) паво́дзіць сябе́, дзе́йнічаць

2) (mit D) абыхо́дзіцца (з кім-н.)

2.

vt прае́здзіць (грошы, час)

die Sche ~ — сапсава́ць [заблы́таць] спра́ву

3.

(sich) збі́цца з даро́гі

II

a разм. сапсава́ны, заблы́таны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Intersse

n -s, -n

1) ціка́васць

~ für etw. (A), für j-n hben* [zigen] — ціка́віцца чым-н., кім-н.

von ~ sein — быць ціка́вым

das ~ uslösen [erwcken] — вы́клі- каць ціка́васць, заціка́віць

2) інтарэ́с, вы́гада

sein ~ whren — абараня́ць [барані́ць] сва інтарэ́сы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

льстить несов.

1. (кому) ліслі́віць (перад кім); (хвалить) хвалі́ць (каго); (подлизываться) падлі́звацца (да каго);

2. (кому, чему — доставлять удовольствие) це́шыць (каго, што), дава́ць уце́ху (каму, чаму); ла́шчыць (каго, што); падаба́цца (каму, чаму);

э́то льсти́ло его́ самолю́бию гэ́та це́шыла яго́ самалю́бства (дава́ла ўце́ху яго́ самалю́бству);

ему́ льсти́ло внима́ние молодёжи яго́ це́шыла (яму́ дава́ла ўце́ху, яму́ падаба́лася) ува́га мо́ладзі;

льстить себя́ наде́ждой це́шыць сябе́ надзе́яй.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)