хілі́цца, хілю́ся, хі́лішся, хі́ліцца; незак.
1. Прыгінацца ўніз, нахіляцца, нагінацца.
Да вады хіліліся вербы.
Буйныя каласы хіліліся да зямлі.
2. Нахіляцца набок.
Судна пачало х. на той бок, дзе была прабоіна.
3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан., да чаго. Набліжацца да чаго-н., да якой-н. мяжы.
Кароткі снежаньскі дзень хіліўся да вечара.
Час хіліўся да восені.
4. перан., перад кім-чым. Здавацца, пакарацца.
Не нам х. перад цяжкасцямі.
5. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Накіроўвацца, ісці да чаго-н. (пра гутарку, справы, учынкі і пад.).
Было відавочна, куды хіляцца падзеі.
Справа хіліцца ў патрэбным напрамку.
6. Туліцца, гарнуцца да каго-н.
Хлопчык хіліўся да матулі.
7. перан. Мець цягу, сімпатыю да каго-н.
Сын больш хіліўся да бацькі, чым да маці.