экіпірава́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. экіпіраваць і экіпіравацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зліццё, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. зліць (у 2, 3 знач.); дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. зліцца (у 1–4 знач.). Зліццё рэк. Зліццё гукаў. Зліццё чалавека з прыродай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
за́пуск 1, ‑у, м.
Дзеянне паводле дзеясл. запускаць 1 — запусціць 1 (у 2, 3 і 5 знач.).
за́пуск 2, ‑у, м.
Дзеянне паводле дзеясл. запускаць 2 — запусціць 2 (у 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выстро́йванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выстройваць — выстраіць 1, выстройвацца 1 — выстраіцца 1.
выстро́йванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выстройваць 2 — выстраіць 2; выстройвацца 2 — выстраіцца 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абсемяне́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абсемяняць — абсемяніць.
2. Дзеянне і стан паводле дзеясл. абсемяняцца — абсемяніцца (у 1 знач.).
3. Збліжэнне мужчынскай і жаночай палавых клетак у працэсе апладнення.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падпара́дкаванне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падпарадкаваць і стан паводле знач. дзеясл. падпарадкавацца.
2. У граматыцы — спосаб злучэння сказаў, пры якім адзін сказ залежыць ад другога. Падпападкаванне даданых сказаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыжму́р, ‑у, м.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыжмурваць — прыжмурыць і стан паводле знач. дзеясл. прыжмурвацца — прыжмурыцца. [Паўлу] здалося, што ён ужо недзе сустракаў гэтага сівога, з хітраватым прыжмурам вачэй, дзеда. Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бру́мер
(фр. brumaire, ад brume = густая імгла)
другі месяц года (з 22—24 кастрычніка да 20—22 лістапада) паводле французскага рэспубліканскага календара, які дзейнічаў у 1793—1805 гг.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
галагене́з1
(ад гр. holos = увесь + -генез)
тэорыя эвалюцыі. паводле якой кожны від у межах свайго арэала падзяляецца на два віды, прычым адзін развіваецца паскорана, а другі замаруджана.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
вы́часка 1, ‑і, ДМ ‑цы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. вычэсваць 1 — вычасаць 1 (у 2 знач.).
вы́часка 2, ‑і, ДМ ‑цы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. вычэсваць 2 — вычасаць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)