Verbum

падгляда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Употай выглядаць каго‑, што‑н. Падглядаць у вокны. □ [Аўгіня] хвалявалася, як чалавек, што змушан падглядаць спатайку, рызыкуючы быць злоўленым. Колас.

2. каго. Выбіраць, браць мёд у пчол. Падглядаць пчол.

перазнаёміць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., каго.

Пазнаёміць паміж сабою ўсіх, многіх або каго‑н. аднаго з усімі, многімі. [Зося] зноў пачала бегаць то ў хату, то на веранду. Між гэтай справай сумела ўсіх перазнаёміць. Ваданосаў.

прыпадо́бніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што да чаго.

1. Зрабіць падобным на каго‑, што‑н.

2. Апісваючы, апавядаючы аб кім‑, чым‑н., параўнаць з кім‑, чым‑н., супаставіць. Прыпадобніць гоман да шуму лесу.

прысаро́міць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., каго-што.

Разм. Папракнуць, каб выклікаць у каго‑н. пачуццё сораму, раскаяння. — Майце на ўвазе: сустрэну гэту Шарупічаву вяртуху — я яе прысаромлю, я ёй адаб’ю ахвоту круціць падалом. Карпаў.

расты́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Уторкнуць, уваткнуць у розныя месцы ўсё, многае. Растыкаць палкі. // перан. Размясціць, расставіць каго‑, што‑н. у беспарадку, абы-як.

растыка́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да расты́каць.

расчарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.

Выклікаць у каго‑н. пачуццё незадаволенасці, разбурыць чые‑н. спадзяванні, надзеі, мары. Пісьмо расчаравала Раю: яна чакала нечага асаблівага, нейкіх незвычайных слоў, прыгожых, узнёслых, як у раманах. Шамякін.

заўю́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.

Нагрузіць паклажай уючную жывёлу. Заўючыць каня.

захларафармава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак., каго.

Уст. Усыпіць хворага пры дапамозе хлараформу.

зачмуры́ць, ‑чмуру, ‑чмурыш, ‑чмурыць; зак., каго-што.

Разм. Задурыць, затлуміць. Зачмурыць галаву.

зба́лаваць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., каго.

Сапсаваць празмерным балаўством, патураннем. Збалаваць дзіця.