Verbum

паво́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак.

◊

Паводзіць сябе — прытрымлівацца якіх-н. паводзін, трымаць сябе якім-н. чынам.

Сціпла п. сябе.

Ён паводзіў сябе па-джэнтльменску.

прася́кнуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -нуўся, -нулася; -ніся; зак., чым.

Пранікнуцца, напоўніцца якім-н. пачуццём, перакананнем, ідэяй.

П. пачуццём адказнасці.

|| незак. прасяка́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

глыбакаво́дны, -ая, -ае.

1. Паўнаводны, глыбокі, па якім могуць хадзіць судны.

Глыбакаводная рака.

2. Які жыве або знаходзіцца на глыбіні ў вадзе.

Глыбакаводная фаўна.

цяні́сты, -ая, -ае.

1. Які дае, утварае цень (пра расліны).

Цяністая вярба.

2. Такі, у якім шмат ценю.

Ц. сад.

|| наз. цяні́стасць, -і, ж.

лаку́на, -ы, мн. -ы, -ку́н, ж. (спец.).

1. Прагал, прапушчанае месца ў якім-н. тэксце.

2. У бібліятэчнай справе — пропуск, адсутнасць кнігі ў камплекце.

лунаці́зм, -у, м.

Хваравіта-нервовы стан, пры якім чалавек у глыбокім сне можа хадзіць і падсвядома выконваць розныя дзеянні; самнамбулізм.

|| прым. лунаці́чны, -ая, -ае.

маркёр², -а, мн. -ы, -аў, м.

Сельскагаспадарчае прыстасаванне, якім праводзяцца рысы на ворнай зямлі пры пасеве або пасадцы.

Конны м.

|| прым. маркёрны, -ая, -ае.

станавы́¹, -а́я, -о́е.

У выразе: станавы хрыбет чаго (кніжн.) — аснова чаго-н., нешта галоўнае, цэнтральнае ў якім-н. пытанні (першапачаткова — тое, што і пазваночнік).

тані́чны¹, -ая, -ае (спец.).

У вершаскладанні: у якім аднолькавая колькасць націскных складоў у радках, а колькасць ненаціскных паміж імі — адвольная.

Танічнае вершаскладанне.

Т. верш.

трафарэ́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Тое, што і трафарэт (у 1 знач.: разм.).

2. Пэндзаль, якім малююць па трафарэце.