Разняха́яць ’стаць лянівым’ (Ян.). Утворана ад часціцы няха́й, як разво́йкацца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дубка́ нареч.

1. ды́бом;

2. на дыбы́;

◊ валасы́ ста́лі д. — во́лосы ста́ли ды́бом;

стаць д. — стать на дыбы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

◎ Надубы́рыцца ’наставіць хіб, надзьмуцца, натапырыцца’ (Юрч. Сін.). Новаўтварэнне на базе фразеалагізма стаць дубарам (дубырым, Бяльк.) ’стаць на дыбы; натапырыцца’, што звязана з дуб, параўн. тыпалагічную паралель: ням. sich bäumend ’устаючы на дыбы’ пры Baum ’дрэва’ (Фасмер, 1, 549). Гл. дуба.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Размузне́ць ’стаць мяккім, ператварыцца ў месіва’ (Скарбы). Ад муза́ 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адпусці́цца, -пушчу́ся, -пу́сцішся, -пу́сціцца; зак. (разм.).

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Аслабнуць, стаць менш нацягнутым, заціснутым.

Папруга адпусцілася.

2. Страціць загартоўку.

Сякера адпусцілася.

3. перан. Палагаднець, стаць больш згаворлівым.

Маці пазлуе крыху і адпусціцца.

4. Даравацца (пра грэх, віну і пад.).

Ім віна не адпусціцца — прыпомніцца ўсё.

|| незак. адпуска́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прычыні́цца¹, -ыню́ся, -ы́нішся, -ы́ніцца; зак.

1. да чаго. Стаць прычынай чаго-н.

Самаахвярная праца людзей прычынілася да росквіту гаспадаркі.

2. да чаго. Стаць саўдзельнікам якой-н. справы; далучыцца да чаго-н.

П. да развіцця музычнага мастацтва. П. да размовы.

3.(1 і 2 ас. не ўжыв.). Здарыцца, адбыцца.

Прычынілася бяда.

|| незак. прычыня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

апылі́цца, ‑ліцца; зак.

Стаць апыленым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачарві́вець, ‑ее; зак.

Стаць чарвівым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́вандзіцца, ‑дзіцца; зак.

Стаць вэнджаным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́зеленіцца, ‑ніцца; зак.

Стаць зялёным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)