прыёмшчык, ‑а, м.

Работнік, які займаецца прыёмкай чаго‑н. На элеватары прыкмецілі шафёра, што першым станавіўся пад разгрузку. З ім віталіся кладаўшчыкі, прыёмшчыкі. Мяжэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

друка́р

(польск. drukarz, ад ням. Druck = друк)

работнік друкарні.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

журналі́ст

(фр. journaliste)

прафесійны літаратурны работнік, які займаецца журналістыкай.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

наменклату́ра, -ы, ж.

1. Пералік або сукупнасць назваў тэрмінаў, што ўжываюцца ў якой-н. спецыяльнасці.

Геаграфічная н.

Н. лекавых сродкаў.

2. зб. Наменклатурныя работнікі, а таксама спісы адпаведных пасад (разм.).

|| прым. наменклату́рны, -ая, -ае.

Н. работнік.

Наменклатурныя кадры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́гсаўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да загса, належыць яму. Загсаўскі работнік. □ У гэтыя дні Зыбін, нарэшце, па ўсіх загсаўскіх законах ажаніўся з Жэняй. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рады́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Работнік, які абслугоўвае прыёмна-перадавальную радыёстанцыю. З гадзіну таму назад радыст прыняў шыфроўку з штаба злучэння партызанскіх атрадаў Палесся. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саста́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Тое, што і састарэцца. Глядзіць на млынок-недарэку Млынар, што састарыцца змог, Як гэты замшэлы, гарбаты, Старанны работнік-млынок. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

актыві́ст

(рус. активист, ад лац. activus = дзейны)

актыўны член якога-н. калектыву; грамадскі работнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

журналі́ст

(рус. журналист, ад фр. journal = журнал)

прафесіянальны літаратурны работнік газет, часопісаў, радыё, тэлебачання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

капельды́нер

(ням. Kapelldiener)

работнік у тэатры, які правярае ўваходныя білеты і сочыць за парадкам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)