перадгісто́рыя, ‑і, ж.

Перыяд, які папярэднічае гісторыі чаго‑н. Перадгісторыя чалавецтва. // Тое, што папярэднічае ўзнікненню, развіццю чаго‑н. і падрыхтоўвае гэтае развіццё, узнікненне. Перадгісторыя завода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінхрані́я, ‑і, ж.

1. Кніжн. Тое, што і сінхранізм.

2. У мовазнаўстве — суіснаванне і ўзаемазалежнасць элементаў мовы ў які‑н. перыяд яе гісторыі; проціл. дыяхранія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тысячагадо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які прадаўжаецца тысячу гадоў. Тысячагадовы перыяд.

2. Які існуе, жыве тысячу гадоў. Тысячагадовы баабаб.

3. Які налічвае тысячу гадоў. Тысячагадовы юбілей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gody

мн.

1. свята;

gody weselne — вяселле; вясельны банкет;

złote gody — залатое вяселле;

2. (у звяроў) перыяд злучкі, спароўвання; шлюбны перыяд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перыяды́чны, -ая, -ае.

1. гл. перыяд.

2. Які паўтараецца час ад часу, адбываецца праз пэўныя прамежкі часу.

Перыядычныя з’явы.

Паўтарацца перыядычна (прысл.).

3. Які выходзіць (з друку) праз пэўныя прамежкі часу.

П. друк (газеты, часопісы). Перыядычныя выданні.

|| наз. перыяды́чнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́зні, -яя, -яе.

1. Пра час дня, года, перыяд развіцця чаго-н.: які набліжаецца да свайго канца, ужо праходзіць.

П. вечар.

Позняя восень.

2. Які затрымаўся з наступленнем, запознены.

П. прыход.

Сёлета вясна позняя.

Позняе раскаянне.

3. Які паяўляецца пасля ўсіх іншых.

Познія кветкі.

Познія гатункі яблыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дарэфо́рменны, ‑ая, ‑ае.

Які адносіцца да часу, што папярэднічаў якой‑н. рэформе. // Які адносіцца да часу, што папярэднічаў сялянскай рэформе 1861 г. у Расіі. Дарэформенны перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эвакуацы́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да эвакуацыі (у 1 знач.); прызначаны для эвакуацыі. Эвакуацыйны перыяд. Эвакуацыйны раён.

2. Звязаны з правядзеннем эвакуацыі. Эвакуацыйная камісія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

okres, ~u

м.

1. перыяд; этап; тэрмін;

okres czasu — прамежак часу;

okres gwarancji — гарантыйны тэрмін;

ochronny — перыяд, калі забаронена паляваць;

okres urzędowania — працоўны час;

okres wahadła фіз. перыяд хістання маятніка;

2. чвэрць (навучальнага года)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ледавіко́вы геал glaziál, Glétscher-;

ледавіко́вы перы́яд тс гіст Éiszeit f -, Glaziálzeit f;

ледавіко́вая пячо́ра Éishöhle f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)