адляжа́цца разм (im Líegen) Kräfte sámmeln; sich Béttruhe gönnen, rúhig líegen* (пасля хваробы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

панядзе́лак, ‑лка, м.

Першы дзень тыдня пасля нядзелі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́сле, прысл. і прыназ.

Тое, што і пасля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэнацыфіка́цыя

[ад дэ- + нацызм + -фікацыя]

выкараненне нацызму ў Германіі пасля другой сусветнай вайны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

спа́сці, 1 і 2 ас. не ўжыв., спадзе́; спаў, спа́ла; зак.

1. Упасці ўніз, аддзяліўшыся ад чаго-н., не ўтрымаўшыся на чым-н.

Абруч спаў з кадушкі.

2. Пайсці на спад, панізіцца ва ўзроўні (пасля паводкі).

Пасля паводкі вада спала.

3. Стаць меншым у сіле праяўлення, аслабець; меншаючы, знікнуць.

К вечару тэмпература ў дзіцяці спала.

Пухліна на руцэ спала.

◊

Спасці з цела (твару) (разм.) — схуднець.

|| незак. спада́ць, -а́е.

|| наз. спад, -у, М -дзе, м. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Hons [ɒnz] BrE (скар. ад honours) (ужываецца пасля ўніверсітэцкай ступені);

Tom Brown BA (Hons) Том Браўн – бакала́ўр гуманіта́рных наву́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адбудава́цца, -ду́юся, -ду́ешся, -ду́ецца; -ду́йся; зак.

1. Закончыць пабудову чаго-н. для сябе.

Да восені адбудуемся.

2. Пабудавацца нанава, аднавіць жыллё пасля разбурэння, пажару і пад.

Вёска нанава адбудавалася.

|| незак. адбудо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сасі́ска, -і, ДМ -сцы, мн. -і, -сак, ж.

Невялікая тонкая каўбаска, якая вырабляецца са здробленага варанага мяса жывёлы або птушкі (або яго заменнікаў) і звычайна ўжыв. пасля тэрмічнай апрацоўкі.

|| прым. сасі́сачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даве́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Звесткі аб чым-н., атрыманыя кім-н. пасля пошукаў, запытання.

Звярнуцца па даведку.

Атрымаць даведку.

2. Дакумент з такімі звесткамі.

Д. з месца працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Rúhestunde

f -, -n час адпачы́нку; мёртвая гадзі́на (пасля абеду)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)