адлама́ць, ‑ламлю, ‑ломіш, ‑ломіць; зак., што і чаго.

Зламаўшы, аддзяліць частку ад цэлага. Васіль нахіліўся.. і адламаў галінку з вясёлымі кучаравымі коцікамі. Шамякін. // Аддзяліць без нажа кавалак чаго‑н. [Алесь] адламаў хлеба, узяў гурок і са смакам закусіў. Чарнышэвіч. // Адбіць, адкрышыць. Адламаць кавалак пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэмента́цыя, -і, ж. (спец.).

1. Спосаб умацавання грунтоў, бетонных кладак і пад. шляхам увядзення ў іх пад ціскам вадкага цэментнага раствору.

Ц. скважын.

2. Працэс здабывання з раствораў золата, серабра, медзі іх выцясненнем (як больш электрададатных) менш высакароднымі металамі (менш электрададатнымі).

3. Насычэнне паверхні малавугляроднай сталі вугляродам пры высокай тэмпературы з мэтай стварэння цвёрдага паверхневага слоя.

4. Геалагічны працэс счаплення састаўных частак горнай пароды растворанымі мінеральнымі рэчывамі.

|| прым. цэментацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фа́цыя

(лац. facies = выгляд)

1) комплекс умоў утварэння асадачнай горнай пароды;

2) горная парода, што ўтварылася на працягу абмежаванага часу на тэрыторыі з аднолькавымі ўмовамі;

3) асадачны пласт горнай пароды, які мае аднолькавы склад, фізіка-хімічныя ўласцівасці і аднолькавую выкапнёвую фауну і флору.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

грыфо́н

(фр. griffon)

1) даўгашэрсны сабака з пароды выжлаў;

2) крылаты леў з арлінай галавой у антычнай міфалогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пелі́ты

(ад гр. pelos = гліна)

асадачныя пароды, якія складаюцца пераважна з часцінак, размер якіх не перавышае 0,01 мм.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

псамі́ты

(гр. psammites = пясчаны)

горныя пароды — пяскі і пясчанікі з памерам зярнят звычайна ад 1 да 0,1 мм.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэрыко́нік

(фр. terriconique, ад terri = пародны адвал + conique = канічны)

конусападобны адвал пустой пароды на паверхні зямлі каля шахты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шліф

(ням. Schliff)

адшліфаваная з абодвух бакоў тонкая празрыстая пласцінка мінералу або горнай пароды для даследавання пад мікраскопам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

экскава́цыя

(лац. excavatio = выдзёўбванне)

1) выманне і перамяшчэнне пароды, грунту пры дапамозе экскаватара, экскаватарных машын;

2) анат. паглыбленне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АНШЛІ́Ф

(ням. Anschliff),

непразрысты кавалак мінералу, горнай пароды, руды, акамянеласці, вугалю або металу з адшліфаванай і адпаліраванай адной або некалькімі паверхнямі. Выкарыстоўваецца для вызначэння мінералаў, вывучэння структуры рудаў і інш. у адлюстраваным святле палярызацыйнага мікраскопа.

т. 1, с. 409

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)