га́музам, прысл.

Разм. Усе разам, усе адразу; агулам. На параход грузіліся гамузам, быццам людзі баяліся, што той не забярэ ўсіх. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзе́йкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Абл. Гаварыць, пускаць пагалоскі, чуткі. — Ат, можа і няпраўда гэта зусім. Мала што дзейкаюць людзі. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

еўрапео́іды, ‑аў; адз. еўрапеоід, ‑а, м.; еўрапеоідка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. еўрапеоідкі, ‑дак; ж.

Людзі, якія належаць да еўрапеоіднай расы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

землеўпара́дкаванне, ‑я, н.

Сістэма мерапрыемстваў, якія паляпшаюць землекарыстанне. Сацыялістычнае землеўпарадкаванне. □ — Пра землеўпарадкаванне што чуваць? — Пішуць, што на пасёлкі людзі ідуць. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макінто́ш, ‑а, м.

Лёгкае летняе паліто, часцей прарызіненае. У адным і другім кірунку ў накінутых на плечы макінтошах прагульваліся людзі. Карпаў.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схаладзе́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і схаладнелы. Можна сабе ўявіць, што павінны былі адчуць гэтыя прамоклыя і схаладзелыя людзі. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

peaceable

[ˈpi:səbəl]

adj.

1) міралю́бны, міратво́рны

2) спако́йны, ці́хі

Peaceable people keep out of quarrels — Спако́йныя лю́дзі не мяша́юцца ў сва́ркі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pawn​3 [pɔ:n] n.

1. chess пе́шка;

a passed pawn прахадна́я пе́шка

2. пе́шка, прыла́да ў чыі́х-н. рука́х;

Men were pawns in their hands. Людзі былі пешкамі ў іх руках.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зна́тный

1. зна́тны;

зна́тные лю́ди страны́ зна́тныя лю́дзі краі́ны;

2. (хороший) прост. до́бры; (немалый) немалы́;

зна́тный моро́з до́бры маро́з;

зна́тная су́мма немала́я (до́брая) су́ма.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагале́ць, ‑ее; ‑еем, ‑ееце, ‑еюць; зак.

1. Агаліцца, стаць больш голым (аб лесе, полі і пад.) — пра ўсё, многае. Сады пагалелі. // Стаць, зрабіцца пустымі, бязлюднымі — пра ўсё, многае. Так, дорага абышлася народу гэтая блакада. Вёскі пагалелі канчаткова, людзі туліліся ў лесе. Лось.

2. перан. Стаць бедным, збяднець — пра ўсіх, многіх. Людзі пагалелі за вайну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)