мысль ж. ду́мка, -кі ж.; (мышление — ещё) мысль, род. мы́слі ж., мн. мы́слі, -ляў, мы́сленне, -ння ср.;

име́ть в мыслях мець у ду́мках (у мы́слях);

о́браз мыслей склад ду́мак;

си́ла челове́ческой мысли сі́ла чалаве́чага мы́слення;

◊

за́дняя мысль за́дняя ду́мка;

предвзя́тая мысль прадузя́тая ду́мка;

мелькну́ла, пришла́ в го́лову мысль мільгану́ла, прыйшла́ ў галаву́ ду́мка;

пода́ть мысль пада́ць ду́мку;

э́то навело́ на мысль гэ́та навяло́ на ду́мку;

собра́ться с мыслями сабра́цца з ду́мкамі (з мы́слямі);

держа́ться той мысли, что… трыма́цца той ду́мкі, што…;

не допуска́ть мысли (о чём) не дапуска́ць ду́мкі (аб чым);

прийти́ к мысли прыйсці́ да ду́мкі;

в мыслях не́ было у ду́мках (у мы́слях) не было́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазі́цыя

(лац. positio)

1) становішча, размяшчэнне чаго-н. (напр. шахматная п., мінамётная п.);

2) раён ваенных дзеянняў (напр. агнявая п.);

3) перан. пункт гледжання, думка ў якім-н. пытанні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

suggestion

[səgˈdʒestʃən]

n.

1) прапано́ва, ду́мка f.

to make a suggestion — пада́ць ду́мку, прапано́ўваць

2) намёк -у m.

3) падка́зка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Erméssen

n -s меркава́нне, ду́мка

nach éigenem ~ — паво́дле свайго́ меркава́ння

nach fréiem ~ — як сам(á) наду́маеш

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

natrętny

natrętn|y

назойлівы, дакучлівы, надакучлівы;

~a myśl — неадчэпная (дакучная) думка;

~a mucha — дакучная муха

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

komunał, ~u

м. шаблонная думка, збітая фраза;

prawić ~y — гаварыць агульнымі (шаблоннымі) фразамі; гаварыць банальнасці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zbawienny

zbawienn|y

1. выратавальны;

2. дабратворны;

~y wpływ — дабратворны ўплыў;

~а myśl — добрая думка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

асве́чаны I (образованный) просвещённый;

а. чалаве́к — просвещённый челове́к;

◊ ~ная ду́мка — просвещённое мне́ние;

а. ро́зум — просвещённый ум

асве́чаны II прям., перен. освещённый; озарённый; см. асвяці́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

проціле́глы

1. в разн. знач. противополо́жный, проти́вный;

п. бок ву́ліцы — противополо́жная (проти́вная) сторона́ у́лицы;

~лая ду́мка — противополо́жное мне́ние;

2. мат. противолежа́щий;

п. ву́гал — противолежа́щий у́гол

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

афо́рміцца, ‑млюся, ‑мішся, ‑міцца; зак.

1. Набыць закончаную форму, пэўны выгляд. Як.. [Марынка] вырасла, аформілася, папрыгажэла! Хадкевіч. Раптам аформілася ў.. [Захара Зынгі] думка, што добра ж вельмі, што піць ён пакінуў. Чорны.

2. Паступіць куды‑н. з захаваннем неабходных фармальнасцей. — Паеду дадому, — сказаў [Янук], — можа нават заўтра, калі паспею аформіцца. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)