Разм. Ідучы, перавальвацца з боку на бок. З неба церусіў дождж, і па вуліцы, бы мядзведзі, валюхаліся ў вывернутых кажухах дзядзькі, непаваротлівыя, прыгорбленыя.Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фён, ‑у, м.
Цёплы і сухі вецер, які дзьме з гор у даліну. Падзьмуў фён, і ў небе з-за гор выплыў ускудлачаны акраек хмары — хутка пасоўваўся дождж.Быкаў.
[Ням. Föhn ад лац. favonius — цёплы заходні вецер.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Во́блівак ’яйцо з тонкай шкарлупінай’ (Шат., Мат. Гом., Інстр. I). Рус.о́бливок ’непалітая градка або яе частка; поле, якое абмінае дождж’. Да абліць. Гл. вылівак.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трусца́ ‘густы сняжок’ (Сцяшк. Сл.). Да трусіць ‘сыпаць, церушыць’ (гл.). Паводле Астроўскага (ABSl, 27, 126), узыходзіць да прасл.*tręs‑/*trǫs‑, параўн. польск.trzęsionka ‘дробны дождж’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
watery
[ˈwɔtəri]
adj.
1) вадзяны́; мо́кры
watery soil — мо́края гле́ба
2) які́ пака́звае на дождж
a watery sky — не́ба, яко́е пака́звае на дождж
3) сьлязьлі́вы
watery eyes — во́чы, які́я сьлязя́цца
4) вадзяні́сты, рэ́дкі
watery soup — вадзяні́сты суп
•
- watery blue
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
вы́мачыцьсов., в разн. знач. вы́мочить;
дождж ~чыў зямлю́ — дождь вы́мочил зе́млю;
в. лён — вы́мочить лён;
в. селядзе́ц — вы́мочить селёдку
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абло́жны
1.с.-х. за́лежный; перело́жный;
цалі́нныя і ~ныя зе́млі — цели́нные и за́лежные (перело́жные) зе́мли;
2.: а. дождж обложно́й дождь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мачы́цьнесов., в разн. знач. мочи́ть;
дождж мо́чыць зямлю́ — дождь мо́чит зе́млю;
м. лён — мочи́ть лён;
м. я́блыкі — мочи́ть я́блоки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прымачы́цьсов.
1. (приложить что-л. влажное, мокрое к больному месту) примочи́ть;
2. подмочи́ть;
дождж ~чы́ў се́на — дождь подмочи́л се́но
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ці, злуч. і часц.
1.злуч. размеркавальны. Ужыв. для супастаўлення членаў сказа і сказаў, якія па сваім значэнні з’яўляюцца аднолькава магчымымі ці раўназначнымі, указваючы на выбар аднаго з іх.
Заўтра будзе дождж ці снег.
Хлопчыку гадкоў пяць ці шэсць.
2.злуч. размеркавальна-пералічальны. Аб’ядноўвае сказы і члены сказа пры пералічэнні.
Ці рана, ці позна, ці зусім не прыйдзе.
3. Уваходзіць у склад паўторнага пералічальна-размеркавальнага злучніка «ці то..., ці то».
4.злуч. далучальны. Ужыв. для далучэння членаў сказа і сказаў з заўвагамі дадатковага характару.
Рукі выціралі скарачом ці, як яго яшчэ называюць, трапкачом.
5.злуч. падпарадкавальны. Ужыв. пры даданых сказах з ускосным пытаннем.
Мы падумалі, ці не збіраецца на дождж.
6.часц.пыт. Узмацняе пытальны характар.
Ці зразумеюць яны нас?
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)