смех м. Láchen n -s; Gelächter n -s (рогат);

вясёлы смех lústiges [fröhliches] Láchen;

вы́бух смеху Láchsalve [-və] f -;

агу́льны смех (у зале) állgeméine Héiterkeit (im Saal);

вы́клікаць (вясёлы) смех (hélles) Láchen áuslösen;

смеху ва́рты гл. смехатворны;

стры́мліваць смех sich (D) das Láchen verbéißen*;

мяне́ ду́шыць смех ich erstícke vor Láchen;

я не магу́ ўтрыма́цца ад смеху ich kann mich vor Láchen nicht hálten;

дзе́ля смеху spáßeshalber, zum Spaß [Scherz];

падня́ць каго-н. на смех j-n áuslachen, j-n zum Nárren háben [hálten*];

◊

ку́рам на смех da láchen ja die Hühner

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ВЕ́РА,

прыняцце якіх-небудзь ідэй, ведаў, меркаванняў, палажэнняў і інш. без непасрэднага эмпірычнага і рацыянальнага абгрунтавання. У філасофіі — стан суб’екта, цесна звязаны з духоўным светам асобы. Узнікае на аснове пэўнай інфармацыі пра аб’ект. Выяўляецца ў ідэях ці вобразах, суправаджаецца эмоцыяй упэўненасці і шэрагам іншых пачуццяў і служыць матывам, стымулам, устаноўкай і арыенцірам чалавечай дзейнасці. Паводле У.Салаўёва, вера — гэта прызнанне чаго-небудзь сапраўдным з такой рашучасцю, якая перавышае сілу знешніх фактычных і фармальна-лагічных доказаў. І.Кант трактаваў веру як пазіцыю розуму, які прымае тое, што з’яўляецца недаказальным, але неабходным для абгрунтавання маральнага імператыву. У псіхалогіі — асаблівы стан псіхікі, калі чалавек цалкам і безагаворачна прымае пэўныя звесткі, з’явы, падзеі або ўласныя ўяўленні, якія могуць стаць у далейшым асновай яго «я», вызначаць некаторыя яго ўчынкі, разважанні, нормы паводзін. У выніку практычнай дзейнасці, тэарэт. пазнання, лагічных разважанняў, адчуванняў, уяўленняў і валявых намаганняў чалавек фарміруе ў сваёй свядомасці вобразы рэчаіснасці, уяўленні пра свет і сваё месца ў ім. Калі чалавек не ў стане асэнсаваць тую ці іншую з’яву, ён або прымае яе на веру, або адмаўляецца ў пэўнай форме ад пазнання. У рэлігіі вера — прыняцце Бога як першакрыніцы ўсяго існага, стваральніка свету, жыцця на зямлі і самога чалавека, прыняцце пэўных сцверджанняў (догматаў) і рашучасць прытрымлівацца іх насуперак усім сумненням. Асновы такой веры значна глыбей, чым веды і мысленне, у адносінах да якіх вера — першапачатковы фактар і таму мацней за іх. Тэалогія лічыць рэліг. веру неад’емнай уласцівасцю чалавечай душы, божым дарам. Для пераадолення супярэчнасцей паміж розумам і верай артадаксальная тэалогія выкарыстоўвае максіму Аўгусціна Блажэннага і Ансельма Кентэрберыйскага «верую дзеля таго, каб разумець», якая з’яўляецца зыходным пунктам для пабудовы паслядоўнасці фармальна-лагічных вывадаў.

В.М.Пешкаў.

т. 4, с. 91

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

why

[hwaɪ]

1.

adv.

1) чаму; чаго́

Why did you do it? — чаму́ ты гэ́та зрабі́ў?

Why are you crying? — чаго́ ты пла́чаш?

2) чаму́, дзе́ля чаго́

That is the reason why he failed — Гэ́та — прычы́на, чаму́ ён пацярпе́ў няўда́чу

2.

n.

прычы́на, падста́ва f.

She tried to find out the whys and wherefores of his behavior — Яна́ стара́лася раскры́ць прычы́ны й мэ́ты яго́ных паво́дзінаў

3.

interj.

выка́звае зьдзіўле́ньне, сумне́ў

Why! it’s all gone! — Што ж гэ́та! Ужо́ ўсё пайшло́!

Why not? — чаму ж не?

•

- that is why

- the whys of it

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прыпа́сці, ‑паду́, ‑падзе́ш, ‑падзе́; ‑падзём, ‑падзяце́; пр. прыпа́ў, ‑па́ла; зак.

1. Нізка нахіліцца, апусціцца да чаго‑н. Малое дрэўца к зямлі прыпала, у траву схавала свае лісточкі. А. Вольскі. Глядзяць сіратою лугі, Пажоўклі, аселі стагі, Да долу прыпалі. Колас.

2. Прыціснуцца да каго‑, чаго‑н. Косця прыпаў да зямлі: спераду чуваць быў глухі шум, — відаць, туды пайшоў абоз. Якімовіч. [Гумоўскі] прыпаў да шыбіны, але ў начным мораку і яго востры зрок не ўбачыў нікога. Броўка. [Марыя Сяргееўна] нахілілася — Саша абняла яе, прыпала тварам да яе пляча і ціха заплакала. Шамякін.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Разм. Супасці з чым‑н. у часе; прыйсціся. Якраз Вольчыны вакацыі з братнім водпускам разам прыпалі. Калюга. Аляксандрава маладосць прыпала на час першых год рэвалюцыi. Чорны. Маё дзяцінства прыпала якраз на той час, калі па пыльнай вуліцы прагрукатаў першы трактар. Навуменка.

4. што. Дастацца, выпасці каму‑н. На працадзень прыпала па 3 кіло збожжа, 6 кіло бульбы, 6 кіло фуражу і рубель грашамі. Лужанін.

5. безас. Здарыцца, аказацца. А назаўтра так прыпала, што Багдан Пятровіч тэрмінова павінен быў з’ездзіць у Далінічы. Краўчанка.

прыпасці́, ‑пасу́, ‑пасе́ш, ‑пасе́; ‑пасём, ‑пасяце́; пр. прыпа́с, ‑ла́, ‑ло́; зак., што.

Разм. Зрабіць прыпасы чаго‑н.; захаваць, падрыхтаваць на які‑н. выпадак, для якой‑н. мэты; назапасіць, прызапасіць. Падаў я кашміроўку маладзіцы. — Даўно на памяць дзеля вас прыпас. Вітка. — А я не толькі скасіў, — задаволена засмяяўся Анісім, — але і ласунак табе прыпас. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стать​III ж.

1. (телосложение) по́стаць, -ці ж., стан, род. ста́ну м., склад, род. скла́ду м.;

2. (особенность фигуры — о животных) склад, род. скла́ду м.;

3. перен., уст. (характер устройства) хара́ктар, -ру м., склад, род. скла́ду м.;

◊

быть под стать (быть подходящим) пасава́ць, быць да па́ры; (идти) падыхо́дзіць; (быть к лицу) быць да тва́ру; (соответствовать) адпавяда́ць; (быть под пару) быць да па́ры (каму);

э́то ему́ не под стать гэ́та яму́ не пасу́е (не падыхо́дзіць, не да тва́ру);

под стать ему была́ и жена́ да па́ры яму́ была́ і жо́нка;

с како́й ста́ти? з яко́й ла́скі?, дзе́ля чаго́?

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пача́так м. Ánfang m -(e)s, Begínn m -(e)s; Start m -(e)s; Ánlauf m -(e)s, Ánlaufen n -s (вытворчасці); Áuftakt m -(e)s (перамоваў і г. д.);

з са́мага пача́тку von Ánfang an;

у пача́тку сне́жня Ánfang Dezémber;

у пача́тку го́да (zu) Ánfang des Jáhres;

пакла́сці пача́так den Ánfang máchen;

дзе́ля пача́тку um éinen Ánfang zu máchen;

пача́так канца́ der Ánfang vom Énde;

ад пача́тку да канца́ von A bis Z;

◊

які пача́так, такі́ і кане́ц [канча́так] wie der Ánfang, so das Énde; Énde gut, álles gut;

ця́жкі то́лькі пача́так áller Ánfang ist schwer

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

bounce

[baʊns]

1.

v.i.

1) падско́кваць (як мя́чык), адбіва́цца, адско́кваць

2) уско́кваць

bounce into the room — уско́чыць, уляце́ць у пако́й

3) падско́кваць, скака́ць

4) Sl. (пра чэк) быць ве́рнутым ба́нкам дзе́ля недахо́пу пакрыцьця́

2.

v.t.

1) падбіва́ць (мя́чык, каб скака́ў); го́цаць, падкіда́ць (дзіця́)

2) Sl. выкіда́ць, звальня́ць з пра́цы

3.

n.

1) падско́к -у m., адбіцьцё n., падско́кваньне n.

2) выхваля́ньне n., хвальба́ f., самахва́льства n.

3) informal жыцьцяздо́льнасьць, энэ́ргія f.

to be full of bounce — быць по́ўным жыцьця́ й энэ́ргіі

4) Sl. звальне́ньне з пра́цы

to get the bounce — быць зво́льненым з пра́цы

5) цяжкі́ ўда́р

•

- bounce back

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

under

[ˈʌndər]

1.

prep.

1) пад

The book fell under the table — Кні́га ўпа́ла пад стол

under the ground — пад зямлёю

2) ніжэ́й

3) менш за

it will cost under ten dollars — Гэ́та бу́дзе каштава́ць менш за дзе́сяць даля́раў

4) пад ула́дай, у часы́

under the new rule — пад но́вай ула́дай

5) з прычы́ны, дзе́ля чаго́

under the circumstances — пры такі́х умо́вах

6) зго́дна з чым

under the law — зго́дна з зако́нам

7) абавя́заны, зму́шаны

to be under obligation — быць абавя́заным

2.

adv.

ніжэ́й, пад

to go under —

а) тану́ць; гі́нуць, зьніка́ць

б) руйнава́цца

3.

adj.

ніжэ́йшы ра́нгам, цано́ю

•

- from under

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

want

[wɑ:nt]

1.

v.t.

1) хаце́ць; жада́ць

He wants to become an engineer — Ён хо́ча быць інжынэ́рам

He wants a new car — Ён хо́ча мець но́вую машы́ну

2) патрабава́ць

Plants want water — Расьлі́нам патрэ́бная вада́

Apartment wanted — Патрэ́бная кватэ́ра

2.

n.

1) жада́ньне n.; патрэ́ба f.

My wants are few — Мае́ патрэ́бы невялі́кія

2) недахо́п -у m., няста́ча f.

from want of — дзе́ля няста́чы чаго́

3) няста́ча, гале́ча f.

The old soldier is now in want — Стары́ жаўне́р цяпе́р жыве́ ў гале́чы

to want to informal — паві́нен

You want to eat a balanced diet — Вы паві́нны харчава́цца памярко́ўна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пача́ць, ‑чну, ‑чнеш, ‑чне; ‑чнём, ‑чняце; пр. пачаў, ‑ла, ‑ло; заг. пачні; зак.

1. што або з інф. Прыступіць да якога‑н. дзеяння, узяцца за якую‑н. справу. Пачаць будаўніцтва дома. □ Бабка падперла рукамі шчокі і пачала смяяцца. Колас. Пчолкі выпаўзлі з калоды, Пачалі збіраць мядок. Чарот. Незнаёмы перапытаў, пэўна, толькі дзеля таго, каб пачаць размову. Ляўданскі. // Адкрыць (пра сход, пасяджэнне і пад.). Алесь пастараўся не заўважыць .. [Сабастыяна] і пачаў сход. Чорны. // без дап. Прыступіць да размовы, гутаркі, спеву. — У мяне быў таксама сынок, — пачала, памаўчаўшы, старая. — Таксама добрае сэрца. Брыль.

2. з інф. Праявіць першыя прыкметы якога‑н. дзеяння або стану. Лякарства пачало патроху дзейнічаць. Брыль. Далі пачалі мутнець і злівацца з сінню. Бядуля. [Казік] пачаў сагравацца і заснуў, як забіты. Чарнышэвіч. // Пачацца (пра з’явы прыроды). Пачаў падаць снег, густы, спорны. М. Ткачоў. Маланка пачне толькі бліскаць, Здалёку грымоты чутны, — На хвалях, нібыта калыскі, Пустыя калыша чаўны. Кляўко. / у безас. ужыв. Ноччу ішлі па бальшаку. А пачало днець, звярнулі на прасёлкі. Паўлаў. Мяне пачало хіліць на сон. Анісаў.

3. што з каго-чаго. Заняцца кім‑, чым‑н. у першую чаргу. Саўка ідзе ў Вепры — з Вепраў пачне ён сваю работу. Колас. [Зося] пачала працоўнае жыццё з таго, што прапанавалі ёй у трэсце, — стала ўчотчыцай. Кавалёў.

4. што. Прыступіць да выкарыстання, спажывання чаго‑н.; распачаць. Пачаць новую буханку хлеба.

•••

Пачаць з азоў — пачаць з простага, з элементарнага.

Пачаць здалёк (здалёку) — не адразу прыступіць да сутнасці размовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)