му́фтый

(ар. mufti = які вызначае)

вышэйшая духоўная асоба ў мусульман, якая надзелена правам выносіць рашэнні па рэлігійна-юрыдычных пытаннях, даваць растлумачэнні па выкарыстанню шарыяту.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

падашука́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Крыху ашукацца, пралічыцца ў чым‑н. — Ты толькі, Міхась, не накідайся адразу на яду, — асцерагаў Міхася Пятрусь: — бо мама штораз будзе даваць смачнейшую страву. Я летась падашукаўся. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паняво́лі, прысл.

Насуперак жаданню, па неабходнасці. — Паняволі будзеш пасціць, калі ў кубле пуста. Чарнышэвіч. [Марыля:] Як бы там сабе ні было, а нам трэба думаць, як далей жыць. Паняволі мусім сабе даваць якую раду. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ну́ртам, ну́рта ’ніцма’ (Сцяшк. Сл., Сл. ПЗБ). Відаць, да курыць ’падаць уніз тварам’ пад уплывам корт, курт ’глыбіня, вір’ (гл.); сюды ж нуртаваць ’ныраць, даваць нырца’ (Сцяшк. Сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

радзі́ць​II разм.

1. гл. раджаць;

2. (даваць ураджай) trágen* vt, (her)vórbringen* vt; Frucht bríngen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

rebuff​2 [rɪˈbʌf] v. дава́ць адпо́р; рэ́зка або́ знява́жліва адхіля́ць (прапанову, дапамогу і да т.п.); рашу́ча адмаўля́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

task​2 [tɑ:sk] v. fml ста́віць зада́чу, дава́ць зада́нне;

task one’s memory with details перагружа́ць па́мяць падрабя́знасцямі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

telling-off [ˈtelɪŋɒf] n. BrE, infml вымо́ва, наганя́й, прачуха́нка, прачуха́нец;

give a tellingoff дава́ць каму́-н. прачуха́нца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

надава́цца ​1, ‑даецца; незак.

Зал. да надаваць ​1.

надава́цца ​2, ‑даюся, ‑даешся, ‑даецца; ‑даёмся, ‑даяцеся; зак.

Разм. У выразе: усім не надаешся — усё роўна на ўсіх не хопіць (асабліва калі не хочацца даваць чаго‑н.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апаліты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які стаіць убаку ад грамадска-палітычнага жыцця або ўхіляецца ад ўдзелу ў ім. [Маргун] пачакаў, пакуль выйдзе Шаевіч, і ўзяўся даваць мне праборку: — Бачыш, беспартыйны, апалітычны чалавек, а робіць тое, што трэба. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)