улі́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Спец. Частка ўнутранага вуха, дзе знаходзіцца гукаўспрымальны апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарбапу́льт, ‑а, М ‑льце, м.

Спец. Пнеўматычны апарат для распылення сціснутым паветрам фарбавальных саставаў пры малярных работах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́са, -ы, мн. -ы, кас, ж.

1. Аддзяленне ў банку і іншых установах, дзе праводзяцца грашовыя аперацыі; памяшканне, дзе знаходзіцца гэта аддзяленне.

Разлічыцца ў касе.

Білетная к.

Магазінная к.

2. Наяўныя грошы ўстановы, прадпрыемства.

Здаць касу.

3. Апарат, на якім адціскаюцца квіткі з указаннем атрыманай сумы, а таксама кабінка, месца, дзе знаходзіцца гэты апарат і работнік, які яго абслугоўвае.

Выбіць у касе булку хлеба.

4. У друкарскай справе: скрынка з наборам друкарскага шрыфту (уст.).

Наборная к.

|| прым. ка́савы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

projekcyjny

праекцыйны;

aparat projekcyjny тэх. праекцыйны апарат, праектар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вывадны́, ‑ая, ‑ое.

Які служыць для вываду, выхаду чаго‑н. адкуль‑н. Вывадная адтуліна. Вывадны канал. Вывадны апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінаапара́т, ‑а, М ‑раце, м.

Апарат для здымак і паказу кінафільмаў. Змоўк кінаапарат, у зале загарэлася святло. Мяжэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лята́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лятання. Лятальная здольнасць птушак. // Які служыць, прыстасаваны для лятання. Лятальны апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рафінёрны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Прызначаны для рафінавання. Рафінёрны цэх. Рафінёрны апарат.

2. Які паддаецца рафінаванню. Рафінёрная маса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скорамаразі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм. Апарат, які служыць для хуткага замарожвання харчовых прадуктаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фанаско́п, ‑а, м.

Спец. Апарат для вывучэння гукавых асаблівасцей маўлення і спосабаў утварэння гукаў пры дапамозе галасавога апарата.

[Ад грэч. phōnē — гук і skopeō — гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)