Verbum

негаты́ў², -ты́ву, м. (разм.).

Адмоўны вынік якіх-н. дзеянняў, адмоўны пачатак; увогуле факты, звесткі, эмоцыі і пад. адмоўнага характару.

Ён ва ўсім бачыць толькі н.

|| прым. негаты́ўны, -ая, -ае.

Н. вынік.

Негатыўная ацэнка.

Негатыўныя эмоцыі.

нега́цыя, -і, ж. (спец.).

У граматыцы: слова ці марфема, якія заключаюць у сабе знач. процілегласці таму, што сцвярджаецца, напр.: не, ні; адмаўленне.

негацыя́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (уст.).

Аптовы купец, камерсант, які вёў гандаль пераважна за межамі сваёй краіны.

|| ж. негацыя́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. негацыя́нцкі, -ая, -ае.

негро́ідны, -ая, -ае.

У выразе: негроідная раса (спец.) — раса людзей з цёмнай скурай, кучаравымі валасамі, шырокім носам і некаторымі іншымі адзнакамі.

не́гры, -аў, адз. негр, -а, м.

Людзі, якія належаць да негроіднай расы.

|| ж. негрыця́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. негрыця́нскі, -ая, -ае.

неда... прыстаўка.

Складаная прыстаўка, якая надае знач. непаўнаты, недастатковасці дзеяння, неадпаведнасці патрэбнай норме, напр.: недабраць, недавыканаць, недаспелы, недаразвіты.

недаацані́ць, -цаню́, -цэ́ніш, -цэ́ніць; -цэ́нены; зак., каго-што.

Недастаткова, не ў поўнай меры ацаніць каго-, што-н., прызнаць чые-н. якасці.

|| незак. недаацэ́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. недаацэ́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

недабо́р, -у, м.

Няпоўны збор; недабраная колькасць каго-, чаго-н.

Н. пры паступленні ва ўніверсітэт.

недабрая́касны, -ая, -ае.

1. Нізкай якасці; дрэнны.

Недабраякасныя тавары.

2. Тое, што і злаякасны.

|| наз. недабрая́каснасць, -і, ж.

недаве́р, -у, м.

Сумненне ў правільнасці, праўдзівасці чаго-н., падазронасць, адсутнасць даверу.

Адносіцца з недаверам.