Verbum

уда́рнік², -а, мн. -і, -аў, м.

1. Частка затвора вінтоўкі, агнястрэльнай зброі або гарматы, якая разбівае капсуль патрона пры выстрале.

2. Дэталь у механізме, інструменце, якая ўдарае.

уда́ча, -ы, мн. -ы, уда́ч, ж.

Поспех, патрэбны або жаданы зыход справы.

Нечаканая ў.

Пажадаць удачы.

Ну і ў.! (таксама перан.: такі ўжо ўрадзіўся, няўдаліца; разм., іран.).

уза..., прыстаўка.

Тое, што і уз...; ужыв. замест «уз...» перад збегам зычных і перад зычнымі, пасля якіх пішацца мяккі знак або апостраф, напр.: узабрацца, узаткнуць, узалью, узаб’ю.

уя́ўны, -ая, -ае.

Які існуе ва ўяўленні або мажлівы тэарэтычна.

Уяўная небяспека.

Уяўная лінія.

○

Уяўны лік — у матэматыцы: квадратны корань з адмоўнага ліку.

|| наз. уя́ўнасць, -і, ж.

фікса́ж, -у, м. (спец.).

Хімічны раствор, у якім прамываюць пасля праяўлення фатаграфічную плёнку, пласцінку або адбітак з яе для замацавання відарыса.

|| прым. фікса́жны, -ая, -ае.

Фіксажныя растворы.

ХВАЛЯВÓД, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Натуральны або штучны канал для распаўсюджвання тых ці іншых хваль (гукавых, элекграмагнітных, радыёхваль і інш.).

|| прым. хвалявóдны, -ая, -ае.

цернаслі́ва, -ы, мн. -ы, -слі́ў, ж.

Пладовае дрэва або куст, натуральны гібрыд цёрну і слівы, а таксама салодкія сінявата-чорныя плады гэтага дрэва.

|| прым. цернаслі́вавы, -ая, -ае.

ціс, -а і -у, м.

1. -а. Хвойнае вечназялёнае дрэва або куст з цвёрдай буравата-чырвонай драўнінай.

2. -у. Каштоўная драўніна гэтага дрэва.

|| прым. ці́савы, -ая, -ае.

шы́бенік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, пакараны смерцю праз павешанне на шыбеніцы.

2. Свавольнік, балаўнік або той, хто заслугоўвае толькі шыбеніцы; бандыт, галаварэз (разм., лаянк.).

эксперты́за, -ы, мн. -ы, -ты́з, ж.

1. Даследаванне, вывучэнне або разгляд экспертамі чаго-н. з мэтай даць ацэнку, зрабіць заключэнне.

Медыцынская э.

2. Экспертная камісія.

Э.

ВАК.