хада́йнічанне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. хадайнічаць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хадзьба́, ‑ы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. хадзіць (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цэментава́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. цэментаваць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чапля́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. чапляцца і чапляць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чляне́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. чляніць і чляніцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чэ́рпанне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. чэрпаць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шавяле́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. шавяліць і шавяліцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экіпірава́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. экіпіраваць і экіпіравацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
электрамалата́рня, ‑і, ж.
Малатарня, якая прыводзіцца ў дзеянне электрычнай энергіяй.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пачы́н ’пачатак, зачынанне’ (Нас.), слаўг. ’першая сяліба, выселак, вёсачка’ (Яшк.). Укр. почи́н ’пачатак’, рус. почи́н ’тс’, ’ініцыятыва’, чэш., славац. кніжн. počin ’тс’, ’дзеянне’, ’учынак’, ’пачынанне’, балг. по́чин ’пачын’. Утворана ад прасл. дзеяслова počęti пры наяўнасці ўжо існаваўшай лексемы činъ, якая ўзыходзіць да і.-е. *kuei̯‑n‑u‑ ’укладанне пластамі, упарадкаванне’. Паводле Трубачова (Эт. сл., 4, 114), суфікс ‑n‑ у činъ мае выгляд і функцыі першаснага іменнага фарманта, як і konъ. Больш падрабязна пра činъ гл. SP, 2, 200–201.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)