gestrckt

1.

a

1) расця́гнуты, падо́ўжаны

2) спарт. вы́цягнуты, прамы́

mit ~em Körper — вы́прастаўшыся

2.

adv прыгну́ўшыся (пры скачках у ваду)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hier

adv тут

~ und da — дзе-нідзе́

von ~ an — адсю́ль

~ behlten* — пакіда́ць пры сабе́, не адпуска́ць ад сябе́

~ bliben* — застава́цца тут

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

uslösen

1.

vt

1) выкліка́ць; змуша́ць; быць прычы́най

2) расчапля́ць, размыка́ць

3) выкупля́ць, вызваля́ць (пры дапамозе выкупу)

2.

(sich) узня́цца, вы́бухнуць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

uswurf

m -(e)s, -würfe

1) вывяржэ́нне

2) брак (таварны)

3) адкі́ды

~ der Gesllschaft — ахво́сце грама́дства

4) мед. кроў (пры кровахарканні)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Dress

m -es, -e

1) спартыўны кася́рм, ма́йка, футбо́лка

2) гарніту́р [кася́рм] на вы́хад; разм. элега́нтна адзе́ты

in vllem ~ — пры по́ўным пара́дзе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

enthlten

*

1.

vt змяшча́ць, утры́мліваць

2.

(sich) устры́млівацца

(ад чаго-н.), не рабі́ць (чаго-н.)

sich der Stmme ~ — устрыма́цца пры галасава́нні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Прыга́нак ’парэнчы пры ганку’ (Нас.), прыґа́нак ’веранда’ (барыс., Янк. 2), ’прыступкі пры ганку’ (Байк. і Некр.). Да га́нак (гл.), параўн. польск. przyganek ’бакавы ганак’, укр. при́ґанець ’памяшканне для аўчароў і малочных прадуктаў’ (адносна апошняга гл. ЕСУМ, 4, 569).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

БО́ДНЯ ўгорнай справе, прыстасаванне для спуску (падняцця) грузаў пры праходцы шахтавых ствалоў і шурфаў, а таксама для аварыйных работ.

т. 3, с. 203

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Аднацё́пка ’памылка пры снаванні красён’ (Бяльк.). Відаць, да цёпкацца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ківіля́ць ’чыкільгаць, матляцца пры хадзьбе’ (ТС), рус. ковылять няяснага паходжання.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)