Туняя́д (тунея́дъ) ‘дармаед’, ‘ненадзейны член сям’і’ (Нас.). Утворана на базе рус. тунея́дец ‘лайдак’ шляхам адсячэння суф. ‑ец або непасрэдна ад ту́не ‘дарма’ (гл. тунна) і ст.-слав. ꙗдь ‘ежа’ < ꙗстн ‘есці’ (КЭСРЯ); канец слова, магчыма, пад уплывам яд ‘атрута’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мірае́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Разм. пагард. Той, хто жыве з чужой працы; кулак, эксплуататар. Першым быў схоплены [паліцаямі] Стась Галубоўскі, член сельскага савета, які дзяліў паміж сялянамі зямлю пана Скірмунта і такіх міраедаў, як Кандыба. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэпута́т, ‑а, М ‑таце, м.
1. Выбарны прадстаўнік, член выбарнай дзяржаўнай установы. Дэпутат Вярхоўнага Савета. Дэпутат сельсавета.
2. Выбраная або прызначаная асоба, упаўнаважаная выконваць якое‑н. даручэнне. Сцяпана выбралі дэпутатам і адправілі яго да настаўніка. Колас.
[Лац. deputatus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
то́ры, нескл., м.
1. Палітычная партыя ў Англіі ў 17–19 стст., якая выражала інтарэсы буйных землеўладальнікаў і вышэйшага духавенства і на аснове якой склалася партыя кансерватараў.
2. Член такой партыі або наогул кансерватар у Англіі.
[Англ. tory.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
антэцэдэ́нт
(лац. antecedehs, -ntis = папярэдні)
лог. першы член імплікацыі, якому папярэднічае слова «калі».
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
бортмеха́нік
(ад борт + механік)
член экіпажа самалёта, верталёта, дырыжабля, які наладжвае работу матораў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
герлска́ўт
(ад англ. girl = дзяўчынка + scout = разведчык)
член скаўцкай арганізацыі дзяўчынак (гл. скаўтызм).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
геро́нт
(гр. geron, -ntos = стары чалавек)
член рады старэйшын (герусіі) у Стараж. Грэцыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
інквізі́тар
(лац. inquisitor = следчы)
1) член інквізіцыйнага суда;
2) перан. жорсткі чалавек, мучыцель.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тампліе́р
(фр. templier, ад лац. templum = храм)
член сярэдневяковага каталіцкага духоўна-рыцарскага ордэна.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)