праця́ць, пратну́, пратне́ш, пратне́; пратнём, пратняце́, пратну́ць; праця́ў, -ця́ла; пратні; праця́ты; зак., каго-што.

Тое, што і праткнуць.

П. рагамі.

Гэта думка балюча працяла сэрца (перан.). П. поглядам (перан.: хутка і пільна паглядзець на каго-н.).

|| незак. праціна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распаўсю́дзіцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -дзіцца; зак.

1. Ахапіць сабой большае кола з’яў, асоб або прадметаў, большую тэрыторыю; пашырыцца.

Новыя тэхналогіі хутка распаўсюджваюцца ў розных сферах вытворчасці.

2. Стаць вядомым многім.

Чуткі распаўсюдзіліся па горадзе.

|| незак. распаўсю́джвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Мелену́ць ’хутка пабегчы’ (ТС). Да малоць (гл.) з пераносам значэння ’малоць’ > ’хутка махаць (нагамі)’. Аб суфіксе ‑nǫ‑ti гл. Слаўскі, SP, 1, 44–45.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

незнахо́длівы, ‑ая, ‑ае.

Які не ўмее лёгка і хутка выходзіць з цяжкага становішча; нездагадлівы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпаркакры́лы, ‑ая, ‑ае.

Які мае шпаркія крылы; хутка, шпарка лятае. Шпаркакрылы сокал. Шпаркакрылы самалёт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

áufschießen

* vi (s)

1) ху́тка выраста́ць, падыма́цца

2) узляце́ць, узня́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вы́ветрыцца сов., прям., перен. вы́ветриться;

грані́т мо́жа в. ве́льмі ху́тка — грани́т мо́жет вы́ветриться о́чень ско́ро;

в. з галавы́ — вы́ветриться из па́мяти

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Незаба́вам ’адразу, хутка, без затрымкі’ (Др., Пятк. 2), незаба́ўна ’неадкладна, хутка’ (Нас., Гарэц., ТС), незаба́ўка ’нядоўга, хапае часу’ (Нас.). Ад заба́віцца ’затрымацца’, заба́ва ’затрымка’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рышшыбуня́ць ’раскідаць’ (чавус., Нар. сл.). Утворана ад рас- і шы́бень ’палка’, шыбава́ць ’хутка, жвава, імкліва рухацца’, шыба́ць ’кідаць, шпурляць’, шы́бка ’хутка, шпарка’, шы́бельны ’свавольны’, ’гарэзлівы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

clapper [ˈklæpə] n. язы́к/сэ́рца зво́на

♦

like the clap pers BrE, infml ве́льмі ху́тка/ве́льмі мо́цна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)