оживи́ться в разн. знач. ажыві́цца, стаць жва́вым;

рабо́та оживи́лась рабо́та ажыві́лася;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

переуплотни́ться

1. пераўшчыльні́цца;

2. (стать слишком твёрдым) стаць залі́шне (занадта) цвёрдым;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сбо́ку нареч. збо́ку;

стать сбо́ку стаць збо́ку;

вид сбо́ку від збо́ку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хвати́ть​II сов., безл. (быть достаточным) хапі́ць; стаць; см. хвата́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

toe the line

а) стаць на ста́ртавую лі́нію

б) трыма́цца пра́вілаў

в) стро́га падпара́дкавацца дактры́не

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

апага́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

1. Стаць брудным, паганым.

2. перан. Стаць апаганеным. Душа апаганілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апо́шліцца, ‑ліцца; зак.

1. Стаць пошлым, нікчэмным, вульгарным.

2. Стаць збітым, зацяганым ад частага ўжывання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачалаве́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Стаць падобным на чалавека, набыць уласцівасці чалавека. // Стаць чалавечным, гуманным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́зваліцца, -люся, -лішся, -ліцца; зак.

1. Атрымаць свабоду, стаць свабодным.

В. з палону.

В. ад прыгнёту.

2. Пазбавіцца ад чаго-н., што сціскае, абмяжоўвае, ад непажаданага, шкоднага.

В. ад ношы.

В. з абдымкаў.

В. ад думак.

3. Стаць свабодным ад якіх-н. абавязкаў, спраў і пад.

В. ад работы.

В. ад загадвання.

4. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Ачысціцца, стаць пустым, незанятым.

Кватэра вызвалілася.

Месца вызвалілася.

|| незак. вызваля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. вызвале́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

умацава́цца, -цу́юся, -цу́ешся, -цу́ецца; -цу́йся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць больш моцным, устойлівым.

Бераг умацаваўся.

Перасаджанае дрэва ўмацавалася ў новым грунце.

2. Размясціцца, стварыўшы сабе абарончыя збудаванні.

Часць умацавалася на новым месцы.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць больш моцным, здаровым, трывалым.

Нервы ўмацаваліся.

Здароўе ўмацавалася.

Яго становішча ўмацавалася.

4. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Стаць цвёрдым, устойлівым, усталявацца, устанавіцца.

Гаспадаркі ўмацаваліся.

|| незак. умацо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. умацава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)