люізі́т, ‑у, М ‑зіце, м.

Стойкае атрутнае рэчыва, якое выклікае нарывы на скуры.

[Ад уласнага імя амерыканскага хіміка Льюіса.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

някле́тачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які не мае клетачнай будовы. Няклетачнае рэчыва. Няклетачныя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паглына́льнік, ‑а, м.

Спец. Рэчыва або прыстасаванне, здольныя паглынаць што‑н. Паглынальнік вільгаці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

параўтварэ́нне, ‑я, н.

Працэс пераходу рэчыва з вадкага ці цвёрдага ставу ў газападобны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пурпуры́н, ‑у, м.

Спец. Арганічнае чырвонае фарбавальнае рэчыва, якое здабываецца з каранёў марэны.

[Фр. purpurin.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздро́бленасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан раздробленага. Раздробленасць рэчыва. Раздробленасць гаспадаркі. Феадальная раздробленасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэлуло́ід, ‑у, М ‑дзе, м.

Цвёрдае пластычнае лёгкае на загаранне рэчыва з цэлюлозы.

[Ад лац. cellula — клетка і грэч. eidos — від.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нітрагліцэры́на, -ы, ж.

Арганічнае злучэнне ў выглядзе масляністай вадкасці, што атрымліваецца ўздзеяннем сумесі азотнай і сернай кіслаты на гліцэрыну; ужыв. як выбуховае рэчыва і як лекавы прэпарат.

|| прым. нітрагліцэры́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мыш’я́к, -у́, м.

Хімічны элемент, крохкі паўметал стальнога колеру, што ўваходзіць у склад некаторых мінералаў, а таксама прэпараты з гэтага рэчыва, якія выкарыстоўваюцца ў медыцыне і тэхніцы.

|| прым. мыш’яко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

фільтр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыбор або рэчыва для ачысткі вадкасцей, газаў.

2. Прыбор, які затрымлівае праходжанне некаторых прамянёў, гукаў, электрамагнітных хваль (спец.).

Акустычны ф.

|| прым. фі́льтравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)